AutoCAD Mechanical 2008

Επιβιώνοντας σήμερα στην σκιά του μεγάλου Inventor και κουβαλώντας μια ιστορία ίση με το βάρος τουλάχιστον δέκα ετών, το AutoCAD Mechanical ή το “AutoCAD για μηχανολόγους”, όπως χαρακτηρίζεται από την Autodesk, απευθύνεται στο 80% της αγορά software μηχανολογικής σχεδίασης. Διότι αυτό είναι το ποσοστό, το οποίο αντιστοιχεί στην 2D μηχανολογική σχεδίαση.

Μπορεί η 3D μηχανολογική σχεδίαση να είναι περισσότερο εντυπωσιακή και λειτουργική, μπορεί να είναι το μέλλον και το όνειρο κάθε κατασκευάστριας εταιρείας CAD προγραμμάτων, που μέρα με την μέρα κερδίζει περισσότερους οπαδούς, όμως η ελληνική πραγματικότητα λέει ότι το 80% σχεδιάζει ακόμη 2D.

Το AutoCAD Mechanical προήλθε μετά την ενσωμάτωση των προϊόντων του γερμανικού software house Genius, στη γραμμή παραγωγής των μηχανολογικών προϊόντων της εταιρείας Autodesk.

Το AutoCAD Mechanical αποδείχθηκε ανθεκτικό σαν βακτήριο στην γενικότερη αντίληψη που υπάρχει, ότι αμέσως όλοι πρέπει να πάμε στην 3D σχεδίαση και ότι αναπόφευκτα από αυτή την μετάβαση θα υπάρξουν ορισμένες παρενέργειες, τις οποίες, θέλοντας και μη, πρέπει να τις υποστούμε.

Στην πράξη το AutoCAD Mechanical είναι ένα πάρα πολύ καλό προϊόν, χωρίς αντίπαλο στην Ευρώπη. Τόσο καλό, που η Autodesk το ενσωμάτωσε στο πακέτο του Inventor, με το σκεπτικό ότι αποτελεί ένα θαυμάσιο εργαλείο παραγωγής κατασκευαστικών σχεδίων και συνδετικό κρίκο για την ομαλή μετάβαση των χρηστών από την 2D στη 3D σχεδίαση.

Μάλιστα τα τελευταία δύο χρόνια η Autodesk επένδυσε σημαντικά στην ανάπτυξη του προϊόντος και παρέχει ενδιαφέροντα οικονομικά κίνητρα σε όσους δημιουργούν 2D μηχανολογικά σχέδια στο AutoCAD, έτσι ώστε να προβούν στην χρήση του AutoCAD Mechanical. Εξάλλου, όλα αυτά τα χρόνια, το AutoCAD Mechanical αποτελεί σημαντικό “αιμοδότη” νέων δυνατοτήτων για το AutoCAD. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το Object Tracking, το Apparent Intersection, το Dynamic Input, την εντολή Dimension Spacing, τα Construction Lines, την εντολή Join Objects, την εντολή Lengthen…

Reduced: 54% of original size [ 1280 x 768 ] - Click to view full image

Παράδειγμα μηχανολογικής σχεδίασης με το AutoCAD Mechanical 2008

Στη συνέχεια του άρθρου θα αναφερθούμε στις δυνατότητες του AutoCAD Mechanical 2008 και κυρίως στα οφέλη που μπορεί να έχει ένας μηχανολόγος, ο οποίος χρησιμοποιεί το AutoCAD για να δημιουργεί 2D μηχανολογικά σχέδια.


Το στίγμα του Προϊόντος

Το AutoCAD Mechanical είναι ένα πρόγραμμα 2D τυποποιημένης μηχανολογικής σχεδίασης, σε περιβάλλον AutoCAD, το οποίο έχει δημιουργηθεί από μηχανολόγους για μηχανολόγους. Μπορείτε να σχεδιάσετε σε τις όψεις των εξαρτημάτων και των συναρμολογημάτων σας, όμως αυτή η διαδικασία δεν είναι αυτοματοποιημένη για τα εξαρτήματα που σχεδιάζει ο χρήστης, ούτε είναι παραμετρική. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του προγράμματος είναι οι τυποποιημένες βιβλιοθήκες στοιχείων μηχανών (700.000 εξαρτήματα) κατά DIN, ISO, ANSI, κτλ.

Το πρόγραμμα είναι κατάλληλο για την αποτύπωση των όψεων κατασκευαστικών σχεδίων, στα οποία ο χρήστης από την αρχή ξέρει τι πρόκειται να σχεδιάσει ή τουλάχιστον έχει ήδη σχηματίσει στο μυαλό του την εικόνα του εξαρτήματος ή του συναρμολογήματος, σε αντίθεση με το Inventor, στο οποίο μπορεί να εξετάσει και εναλλακτικές λύσεις (what if scenarios).

Διαμέσου του module “Mechanical Structure”, το AutoCAD Mechanical δίνει την δυνατότητα της αποτύπωσης δομών συναρμολογημάτων και της λογικής σύνδεσης των εξαρτημάτων τους. Το ερώτημα είναι, εάν κάποιος θέλει να δημιουργήσει συναρμολογήματα και τέτοιου είδους δομές, γιατί να μην χρησιμοποιήσει το Inventor, που είναι εξειδικευμένο σε αυτό, αλλά να προσπαθήσει να ανακαλύψει τον τροχό με ένα πρόγραμμα 2D σχεδίασης;
Ίσως γιατί ακόμη δεν αισθάνεται έτοιμος να αφήσει το περιβάλλον της 2D σχεδίασης ή επειδή υπάρχει μεγάλος όγκος 2D σχεδίων, που χρησιμοποιεί καθημερινά.
Ένας άλλος λόγος ύπαρξης του Mechanical Structure είναι ότι επειδή το AutoCAD Mechanical, μέσω του “Inventor Companion” module, μπορεί να δημιουργήσει αυτόματα τις όψεις ενός συναρμολογήματος του Inventor (.iam αρχείο), πρέπει με κάποιο τρόπο να περάσει και να διατηρηθεί και η δομή του συναρμολογήματος. Το Mechanical Structure εξυπηρετεί και αυτό τον σκοπό.

Ένα άλλο δυνατό σημείο του προγράμματος είναι η χρήση των “Mechanical Generators”. Πρόκειται για ειδικές ρουτίνες οι οποίες σας βοηθούν στον υπολογισμό και την σχεδίαση μηχανισμών, οι οποίοι χρησιμοποιούνται συχνά στην πράξη (κάτι ανάλογο με τα Design Generators του Autodesk Inventor). Με τα Mechanical Generators μπορείτε να σχεδιάσετε και να υπολογίσετε συναρμολογήματα αξόνων, μηχανισμούς μετάδοσης κίνησης με αλυσοτροχούς και ιμάντες, κτλ.

Το AutoCAD Mechanical συχνά χρησιμοποιείται σαν πρόγραμμα τεκμηρίωσης και δημιουργίας ισομετρικών αποτυπώσεων 3D αντικειμένων, που σχεδιάζετε με το Autodesk Inventor. Λόγω του σημαντικά μικρότερου κόστους, σε σχέση με το Inventor, καθώς και της άριστης ανάγνωσης των .ipt και .iam Inventor αρχείων, στα σχεδιαστήρια μεγάλων βιομηχανιών, χρησιμοποιούνται δύο ή τρεις θέσεις Inventor για την ανάπτυξη του 3D μοντέλου και διπλάσιος ή τριπλάσιος αριθμός θέσεων AutoCAD Mechanical, για την τεκμηρίωσή του.


Βασικές δυνατότητες

Σχεδιάζοντας στο AutoCAD Mechanical
Η εκκίνηση της σχεδίασης στο AutoCAD Mechanical δεν διαφέρει από την αντίστοιχη του αμιγούς AutoCAD. Θα πρέπει να επιλέξετε το κατάλληλο template file, με το οποίο ρυθμίζετε τo πρότυπο της σχεδίασης (DIN, ISO, ANSI, …), τις μονάδες, καθώς και την αποτύπωση διαφόρων συμβολισμών (τομές, ανοχές, κατεργασία επιφανειών, γεωμετρικοί συσχετισμοί, κτλ). Εάν θέλετε να τροποποιήσετε κάποιες από αυτές τις ρυθμίσεις, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε το Options πλαίσιο διαλόγου και το TAB AM:Standard Parts. Εάν θέλετε να δημιουργήσετε το δικό σας template file, ξεκινάτε χρησιμοποιώντας το κατάλληλο template file, πραγματοποιείτε τις ρυθμίσεις που θέλετε και στη συνέχεια αποθηκεύεται το αρχείο σας στο “\\Acadm\Template” subdirectory σαν .dwt αρχείο.


Options, AM:Standard Parts πλαίσιο διαλόγου – Πρότυπα σχεδίασης

Layer Control πλαίσιο διαλόγου
Σχεδιάζοντας στο AutoCAD Mechanical δεν θα χρειαστεί σχεδόν ποτέ να αλλάξετε layer η να χρησιμοποιήσετε τον Layer Manager του προγράμματος, εκτός και εάν θέλετε να τροποποιήσετε τις εξ’ ορισμού ρυθμίσεις του προγράμματος. Το AutoCAD Mechanical, ανάλογα με το αντικείμενο που σχεδιάζεται, αξονική γραμμή, τυποποιημένο εξάρτημα από τις βιβλιοθήκες του, Construction Line, διαγράμμιση, κτλ, χρησιμοποιεί το κατάλληλο Layer με τις κατάλληλες προδιαγραφές (χρώμα, line type, …) για να τοποθετήσει το αντικείμενο αυτό. Εσείς μόνο σχεδιάζετε!


Το Layer Control πλαίσιο διαλόγου και το Layer Functions toolbar

Λάβετε υπόψη σας ότι ο Layer Manager (Layer Control πλαίσιο διαλόγου) του AutoCAD Mechanical δεν έχει σχέση με τον Layer Manager του AutoCAD. Επίσης οι τεχνικές περί Layer Isolation, Save/Restore layer states, του AutoCAD 2008 είναι περισσότερο κατάλληλες για αρχιτεκτονικά σχέδια. Το AutoCAD Mechanical από πολύ νωρίς διέθετε τέτοιες δυνατότητες , οι οποίες κατά βάση είναι “αντικειμενοστραφείς” (για να θυμηθούμε και λίγο την ορολογία κάποιων άρθρων της περασμένης πενταετίας). Δηλαδή επιλέγουμε αντικείμενα, δημιουργούμε selection sets, τα οποία στην συνέχεια μπορούν να γίνουν OFF ή highlighted. Μπορείτε όμως να δουλέψετε και με layers, σε περιπτώσεις όπου αυτό απαιτείται.

Mechanical Structure – Οργάνωση λογικών καταλόγων
Μία από τις σημαντικότερες δυνατότητες του AutoCAD Mechanical, η οποία απ’ ότι γνωρίζουμε το κάνει μοναδικό στο είδος του, είναι η δυνατότητα ορισμού δομών συναρμολογημάτων, μέσω του Mechanical Structure. Το Mechanical Structure είναι ένας browser, σαν και αυτούς που συναντάμε στα προγράμματα 3D σχεδίασης, στον οποίο απεικονίζεται μία δομή καταλόγων (folders), λογικού περιεχομένου. Για παράδειγμα ένα σύνολο από γραμμές (lines, plines, arcs, …), οι οποίες λογικά απεικονίζουν την όψη ενός εξαρτήματος, μπορούν να ομαδοποιηθούν υπό το όνομα ενός καταλόγου.
Στην συνέχεια οι κατάλογοι των επιθυμητών όψεων ενός εξαρτήματος μπορούν να ομαδοποιηθούν υπό το όνομα ενός νέου καταλόγου (folder). Στην πιο σύνθετή του μορφή το Mechanical Structure περιέχει μία δομή καταλόγων, υποκαταλόγων και υπο-υποκαταλόγων, που παριστάνουν συναρμολογήματα, υποσυναρμολογήματα, εξαρτήματα και τις όψεις τους. Εμβόλιμα, σε ορισμένα σημεία αυτής της δομή, μπορεί να εμφανίζονται και άλλου είδους κατάλογοι, με σκοπό την αποθήκευση της περιγραφής μίας κατάστασης (όπως οι κατάλογοι Hide Situations) ή την αποθήκευση “λογιστικών” πληροφοριών (όπως ο κατάλογος της λίστας υλικών, BOM, των εξαρτημάτων του σχεδίου). Κάθε τυποποιημένο εξάρτημα, που εισάγεται από τις βιβλιοθήκες του προγράμματος, δημιουργεί και αυτό τις δικές του καταχωρήσεις στο Mechanical Structure. Το ίδιο συμβαίνει και όταν χρησιμοποιείτε αρχεία εξωτερικής αναφοράς, δηλαδή σχέδια από διάφορους καταλόγους – βιβλιοθήκες του σκληρού σας δίσκου, τα οποία εισάγετε ή συνδέετε (attach) με το σχέδιό σας.


Mechanical Structure και απεικόνιση της δομής λογικών καταλόγων

Για να ξεχωρίζει ο σκοπός των διαφόρων καταλόγων του Mechanical Structure, χρησιμοποιούνται διαφορετικά εικονίδια. Κάποιος, ο οποίος είναι εξοικειωμένος με το πρόγραμμα, ρίχνοντας μία ματιά σε κάποιο κατάλογο του Mechanical Structure, μπορεί να πει εάν πρόκειται για εξάρτημα, συναρμολόγημα, όψη, αρχείο εξωτερικής αναφοράς ή κάτι άλλο.
Κατά την εκκίνηση της σχεδίασης μπορείτε να αποφασίσετε εάν το σχέδιό σας θα αναπτυχθεί χρησιμοποιώντας το Mechanical ή όχι. Αυτό δηλώνεται πατώντας ή όχι το κουμπί “STRUCT” στο command bar του προγράμματος, στο κάτω μέρος της οθόνης σας. Επίσης ρυθμίζεται και στο “Options” πλαίσιο διαλόγου, AM:Structure tab, επιλογή “Always enable structure for new drawings”.
Από την στιγμή όμως που θα αποφασίζετε να χρησιμοποιήσετε Mechanical Structure, δεν μπορείτε να αλλάξετε αυτή την κατάσταση. Θα πρέπει να συνεχίσετε έτσι.


Structure Catalog – Επανάχρηση πληροφοριών
Όσον αφορά την χρήση εξωτερικών αρχείων και των πληροφοριών που περιέχονται σε αυτά, θα πρέπει να χρησιμοποιείτε ένα ειδικό εργαλείο του AutoCAD Mechanical, το Structure Catalog. Φυσικά υπάρχουν και οι AutoCAD λειτουργίες του Xref Manager και του DesignCenter, όμως θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση τους διότι το απλό AutoCAD δεν μπορεί να “καταλάβει” την δομή του Mechanical Structure και άλλες εξειδικευμένες πληροφορίες, που χρησιμοποιεί το AutoCAD Mechanical.


Το Structure Catalog πλαίσιο διαλόγου

Το Structure Catalog πλαίσιο διαλόγου είναι ένα κεντρικό σημείο επιλογής των πληροφοριών που θέλετε να εισάγετε από αρχεία εξωτερικής αναφοράς (External Drawings tab), από καταλόγους – βιβλιοθήκες, τους οποίους εντάσσετε στην κατηγορία Favorites (Favorites tab), καθώς και πληροφορίες που περιέχονται στο τρέχον σχέδιο (Current Drawing tab).
Στην πραγματικότητα αυτό που κάνει το Structure Catalog είναι να ενοποιεί τις λειτουργίες του Xref Manager και του DesignCenter, αλλά με εφαρμογή στις διαδικασίες σχεδίασης και στην “φιλοσοφία” του AutoCAD Mechanical.
Το Structure Catalog χωρίζεται σε τρείς περιοχές: Αριστερά εμφανίζεται η δομή καταλόγων του σκληρού σας δίσκου με τα DWG αρχεία (External Drawings, Favorites) ή το όνομα του τρέχοντος σχεδίου και των Xref αρχείων που χρησιμοποιεί (Current Drawing). Πάνω δεξιά εμφανίζεται η Mechanical Structure (αν υπάρχει) του αρχείου που επιλέγετε, ενώ κάτω δεξιά είναι η preview περιοχή του αρχείου ή κάποιου καταλόγου του Mechanical Structure, που έχετε επιλέξει. Διάφορα δεξί-κλικ συνοπτικά μενού, που εμφανίζονται με την επιλογή κάποιου αρχείου ή καταλόγου από το Structure Catalog σας επιτρέπουν να ανοίξετε αρχεία, να τα εισάγετε σαν Xref, να εισάγετε συγκριμένες όψεις τους μέσα στο τρέχον σχέδιο, κτλ.


Workspaces & Dashboard
Παρατηρούμε ότι στο AutoCAD Mechanical έχουμε στη διάθεσή μας δύο επιπλέον εξειδικευμένα Workspaces, που ρυθμίζουν το περιβάλλον εργασίας μας, έτσι ώστε να σχεδιάζουμε παραγωγικότερα.
Essential Workspace: Ρύθμιση του περιβάλλοντος σχεδίασης χωρίς την χρήση Mechanical Structure.
Structure Workspace: Ρύθμιση του περιβάλλοντος σχεδίασης για σχεδίαση, χρησιμοποιώντας Mechanical Structure.


AutoCAD Mechanical Workspaces

Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση παρατηρούμε ότι στην έκδοση 2008 το περιεχόμενο του Dashboard έχει προσαρμοστεί στις λειτουργίες του προγράμματος. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι περιέχει τα παρακάτω Panels:

• Quick Structure panel: Περιέχει λειτουργίες που αφορούν την δημιουργία και διαχείριση των καταλόγων της Mechanical Structure δομής, καθώς και την εξαιρετική λειτουργία “Create Associative Hide Situation”, για την οποία αναλυτικότερα θα μιλήσουμε παρακάτω.


Quick Structure panel

• Dimensioning panel: Περιέχει λειτουργίες που αφορούν την διαστασιολόγηση στο AutoCAD Mechanical, με την λειτουργία “Power Dimensioning” να ξεχωρίζει, αφού οι δυνατότητές της αγγίζουν την τελειότητα και αποτελούν πηγή έμπνευσης για βελτιώσεις στην AutoCAD διαστασιολόγηση. Προσέξτε επίσης και τις λειτουργίες “Hole Charts” και “Fits List”, με τις οποίες μπορείτε να δημιουργήσετε πίνακες οπών λίστες ανοχών, δυναμικά συνδεδεμένα με το σχέδιό σας. Αυτό σημαίνει ότι ενημερώνονται αυτόματα σε περίπτωση που συμβεί κάποια αλλαγή στο σχέδιό σας (διαγραφή οπής, αλλαγή διαμέτρου τρήματος, κτλ).
Dimensioning panel

• Symbols panel: Το panel αυτό περιέχει ένα σύνολο από λειτουργίες που αφορούν το annotation του σχεδίου σας, πχ συμβολισμούς με τους οποίου δηλώνεται η ποιότητα της επιφάνειας του εξαρτήματος, ο γεωμετρικός συσχετισμός μεταξύ των πλευρών (καθετότητα, παραλληλία), συμβολισμοί συγκολλήσεων, η λειτουργία “Append Leader” (κάτι ανάλογο με τα multiple leaders του AutoCAD 2008).
Symbols panel

• Holes panel: Λειτουργίες σχεδίασης τυποποιημένων οπών, με ή χωρίς σπείρωμα. Το εκπληκτικό είναι ότι κατά την “τοποθέτηση”, για στην ουσία κάνετε τοποθέτηση και όχι σχεδίαση, της οπής πραγματοποιείται “καθάρισμα” του περιβάλλοντος χώρου, δηλαδή κόψιμο ακμών, hatch, σχεδιάζονται οι αξονικές γραμμές, αποδίδεται ο συμβολισμός του σπειρώματος (αν υπάρχει). Έχετε στην διάθεσή σας 8.000 τέτοιες τυποποιημένες οπές, τις οποίες μπορείτε να χρησιμοποιήσετε.
Holes panel

• Screw Connection panel: Λειτουργίες αυτόματης σχεδίασης “Λυομένων Κοχλιοσυνδέσεων” (όπως μαθαίναμε κάποτε στο Πολυτεχνείο). Μπορείτε να σχεδιάζετε αυτόματα μία κοχλιοσύνδεση, η οποία απαρτίζεται από το συναρμολόγημα μίας βίδας, ροδέλα(ες), οπή πρώτου εξαρτήματος, οπή δεύτερου εξαρτήματος (μπορεί να υπάρχει και σπέιρωμα), ροδέλα(ες), παξιμάδι, κόντρα παξιμάδι (εάν υπάρχει), φουρκέτα (εάν υπάρχει). Βεβαίως μπορείτε να δημιουργήσετε διάφορους συνδυασμούς, πχ μπορεί η δεύτερη οπή να είναι τυφλή με σπείρωμα (συνεπώς δεν χρειάζεται παξιμάδι), κτλ.
Μπορείτε να αποθηκεύσετε με κάποιο όνομα (template) τις συνθέσεις κοχλιοσυνδέσεων, που χρησιμοποιείτε συχνότερα, έτσι ώστε αργότερα να τις επιλέγετε με το όνομά τους, χωρίς να επαναλαμβάνετε βήμα – βήμα την επιλογή των επιμέρους στοιχείων τους.
Screw Connection panel

• Shaft Generator panel: Λειτουργίες οι οποίες αυτοματοποιούν την σχεδίαση αξόνων. Ορίζεται στην θέση της αξονικής γραμμής και στην συνέχεια εισάγετε τις διαστάσεις κάθε τμήματος ή ορίζεται κάποια τυποποποιημένη (ή μη) διαμόρφωση (κλειδότοπος, σπείρωμα, φωλιά για γκρόβερ, στρογγυλέματα (fillets), κοψίματα (chamfers), ολόσωμα γρανάζια (μετωπικά, παράλληλης οδόντωσης), κτλ). Μπορείτε να σχεδιάσετε μασίφ (συμπαγείς) άξονες ή κοίλους (κούφιους). Η αριστερή ή δεξιά όψη του άξονα δημιουργείται αυτόματα. Τέλος μπορείτε να τοποθετήσετε κάποιο τυποποιημένο εξάρτημα πάνω στον άξονα, όπως ρουλεμάν (τριβέας κύλισης!), σφήνα, ασφάλεια, δακτύλιο απόστασης, κτλ).
Shaft Generator panel

• Standard Parts panel: Αυτόματη εισαγωγή τυποποιημένων εξαρτημάτων, από την βιβλιοθήκη του προγράμματος. Η λειτουργία που έκανε το AutoCAD Mechanical διάσημο την εποχή που οι χρήστες άλλων σχεδιαστικών μηχανολογικών προγραμμάτων δαπανούσαν έξτρα χρήματα για την αγορά βιβλιοθηκών στοιχείων μηχανών ή έπαιρναν το παχύμετρο για να μετρήσουν το σπείρωμα και τις διαστάσεις της τυποποιημένης βίδας του εμπορίου, προκειμένου να την σχεδιάσουν! Έχετε στην διάθεσή σας 700.000 τυποποιημένα εξαρτήματα στοιχείων μηχανών. Αργότερα θα κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στην βιβλιοθήκη των στοιχείων μηχανών του προγράμματος.
Standard Parts panel


Detail, Auto Detailing – Αυτόματη σχεδίαση λεπτομερειών
Έβλεπα τις νέες δυνατότητες του AutoCAD 2008, περί “annotation scaling” και “annotative objects” και αναλογιζόμουνα πόσο νωρίς έχει ξεπεράσει αυτές τις “παιδικές ασθένειες” το AutoCAD Mechanical, με τις λειτουργίες Detail και Auto Detailing…
Στο AutoCAD Mechanical δεν χρειάζεται (και δεν πρέπει, γιατί θα γίνει πλέξιμο) να χρησιμοποιήσετε annotation scales και annotative objects. Φροντίζει για όλα το πρόγραμμα μόνο του!
Η γενική κλίμακα του σχεδίου σας επιλέγεται ή υπολογίζεται από το πρόγραμμα, κατά τον ορισμό του χαρτιού σχεδίασης, περιγράμματος, υπομνήματος. Αυτό συνεπάγεται την αυτόματη ρύθμιση των παραμέτρων του annotation (dimension sizes, text height, hatch scale, line type scale, κτλ). Μπορείτε να αλλάξετε αυτή την γενική κλίμακα σχεδίασης, χρησιμοποιώντας την λειτουργία “Power Edit” και επιλέγοντας το περίγραμμα ή το υπόμνημα. Με κάθε αλλαγή αναπροσαρμόζεται το annotation.
Οι λειτουργίες Detail και Auto Detailing χρησιμοποιούνται όταν θέλετε να δημιουργήσετε μία περιοχή με διαφορετική κλίμακα για την γεωμετρία της σχεδίασης, αλλά το annotation να φαίνεται ίδιο, με εκείνο του υπόλοιπου σχεδίου. Αυτή η νέα περιοχή με την διαφορετική κλίμακα στο AutoCAD Mechanical ονομάζεται “Detail View”.
Το AutoCAD Mechanical είναι αρκετά "έξυπνο", έτσι ώστε εάν διαστασιολογήσετε ένα μήκος, μία γωνία ή ένα τόξο/κύκλο του Detail View, θα λάβει υπόψη του την κλίμακα, που έχετε ορίσει κατά την δημιουργία του και θα υπολογίσει αυτόματα την πραγματική τιμή της διάστασης!
Το Detail View είναι δυναμικά συνδεδεμένο με την όψη από την οποία προέρχεται. Εάν αλλάξετε κάτι από την γεωμετρία της αρχικής όψης ή εάν μεταβάλλετε το όριο της περιοχής, που οριοθετεί το Detail View, μία ενημέρωση είναι αρκετή για να προσαρμοστεί και το Detail View, σε αυτές τις αλλαγές.

Reduced: 86% of original size [ 806 x 502 ] - Click to view full image

Παράδειγμα λεπτομέρειας όψης

• Detail: Χρησιμοποιήστε αυτή την λειτουργία εάν θέλετε να δημιουργήσετε το Detail View στο model space, σε κάποιο σημείο του χαρτιού σχεδίασης ή εάν θέλετε να το εισάγετε σε κάποιο layout του σχεδίου σας.
Το Detail ISO πλαίσιο διαλόγου

• Auto Detailing…: Χρησιμοποιήστε αυτή την λειτουργία εάν θέλετε να αποθηκεύσετε το Detail View σε κάποιο αρχείο εξωτερικής αναφοράς. Σε αυτή την περίπτωση οι ρυθμίσεις, όσον αφορά την επιλογή του χαρτιού, είναι περισσότερο πολύπλοκες. Η λειτουργία αυτή χρησιμοποιείται περισσότερο σε περιπτώσεις μεγάλων συναρμολογημάτων, όταν θέλουμε να δημιουργήσουμε εάν δομημένο set σχεδίων, πχ το κυρίως σχέδιο μίας μηχανής, το οποίο συνδέεται με αρχεία εξωτερικής αναφοράς (Xrefs) που απεικονίζουν τα σχέδια λεπτομερειών των διαφόρων υποσυστημάτων της μηχανής.


Το Assembly Drawing Detailing πλαίσιο διαλόγου


Βελτιωμένα “συμβατικά” εργαλεία σχεδίασης
Στο σημείο αυτό θα αναφέρουμε ορισμένα συμβατικά εργαλεία σχεδίασης, τα οποία διευκολύνουν και επιταχύνουν την καθημερινή σας σχεδίαση. Τα εργαλεία αυτά υπάρχουν και στο αμιγές AutoCAD, οι “Mechanical” όμως έκδοσή τους παρουσιάζει ανώτερες δυνατότητες.

• AMRECTANG – Σχεδίαση παραλληλογράμμων και τετραγώνων
Περισσότερες δυνατότητες αξιοποίησης σχεδιαστικών δεδομένων. Δυνατότητα επιλογής ανάλογης περίπτωσης από το “Select Option for Rectangles” πλαίσιο διαλόγου
Το Select Option for Rectangles πλαίσιο διαλόγου

• AMFILLET2D – Βελτιωμένη σχεδίαση στρογγυλεμάτων
Βελτιωμένη λειτουργία Fillet. Διαμέσου του “Fillet Radius” πλαισίου διαλόγου μπορείτε να επιλέξετε κάποια τιμή fillet από την εμφανιζόμενη λίστα, να ορίσετε την δική σας τιμή και να επιλέξετε την αυτόματη διαστασιολόγηση του fillet, αμέσως μετά την δημιουργία του. (Να δούμε πότε θα μπει και στο AutoCAD αυτή η δυνατότητα…)


Το Fillet Radius πλαίσιο διαλόγου

• AMCHAM2D – Βελτιωμένο κόψιμο γωνιών
Βελτιωμένη λειτουργία Chamfer. Διαμέσου του “Chamfer” πλαισίου διαλόγου μπορείτε να επιλέξετε από δύο λίστες τις τιμές των μηκών πάνω στις δύο πλευρές, να ορίσετε τα δικά σας μήκη και να επιλέξετε την αυτόματη διαστασιολόγηση του chamfer, αμέσως μετά την δημιουργία του. (Να δούμε πότε θα μπει και στο AutoCAD αυτή η δυνατότητα…)


Το Chamfer πλαίσιο διαλόγου

• AMCENCRHOLE – Σχεδίαση οπών με κεντρικές και αξονικές γραμμές
Η σχεδίαση οπών με κεντρικές και αξονικές γραμμές, ανάλογα με το εάν σχεδιάζετε την κάτοψη ή την πλάγια όψη της οπής, είναι μία διαδικασία που συναντάται συχνά στη μηχανολογική σχεδίαση. Το “Select Options for Centerlines” πλαίσιο διαλόγου της εντολής “AMCENCRHOLE”, του AutoCAD Mechanical, περιέχει τις πιο συχνές περιπτώσεις αυτές αυτής της λειτουργίας.


Το Select Options for Centerlines πλαίσιο διαλόγου

• AMSYMLINE – Σχεδίαση συμμετρικών, ως προς άξονα, σχημάτων
Αυτήν η λειτουργία σας βοηθά να σχεδιάζετε ταχύτητα σχήματα, τα οποία είναι συμμετρικά ως προς έναν άξονα. Ο άξονας αυτός υποδεικνύεται με την επιλογή ενός υπάρχοντος CenterLine του AutoCAD Mechanical ή ορίζεται επιτόπου με την επιλογή δύο σημείων. Στη συνέχεια σχεδιάζετε το σχήμα σας σαν LWPOLYLINE στον ένα από τους δύο χώρους που ορίζει ο άξονας, ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται το κατοπτρικό του αντίγραφο στον άλλο χώρο.

Reduced: 88% of original size [ 788 x 346 ] - Click to view full image

Σχεδίαση συμμετρικών, ως προς άξονα, σχημάτων

• Construction Lines – Βελτιωμένη σχεδίαση βοηθητικών γραμμών
Τα Construction Lines είναι μία βελτιωμένη έκδοση των Clines του AutoCAD. Χρησιμοποιούνται όταν θέλετε να “τραβήξετε” βοηθητικές γραμμές, τις οποίες θα χρησιμοποιήσετε σαν οδηγούς, για να σχεδιάσετε πάνω τους το κυρίως σχήμα σας (Contour). Μπορείτε επίσης να τις χρησιμοποιήσετε σαν “περασιές” των προβολών των κορυφών μιας όψης ενός αντικειμένου, όταν θέλετε να δημιουργήσετε τις υπόλοιπες όψεις του. Τα Construction Lines σχεδιάζονται σε ξεχωριστή στρώση (layer) και υπάρχουν ειδικές εντολές για να διαγράφονται όλες μαζί, να γίνονται ON/OFF, Lock/Unlock.


Σχεδίαση με την χρήση βοηθητικών γραμμών


Power Commands – Οι “ισχυρές” εντολές του AutoCAD Mechanical
Ομολογούμε ότι οι Power Commands είναι από τις αγαπημένες μας, διότι αυτοματοποιούν σε μεγάλο βαθμό τη σχεδίαση γλυτώνοντας μας από επίπονες και χρονοβόρες διορθώσεις ή όταν θέλουμε να σχεδιάσουμε μία διαφορετική όψη ενός υπάρχοντος τυποποιημένου εξαρτήματος (Standard Part).
Στις Power Commands θα συμπεριλάβουμε και τα Power Snaps, αν και τώρα πλέον τα περισσότερα από αυτά, εκτός από κάποια ελάχιστα, η Autodesk τα έχει ενσωματώσει στα Snaps του AutoCAD.
Οι "ισχυρές" εντολές του AutoCAD Mechanical
Το Power Snap toolbar

• Power Edit
Η εντολή Power Edit χρησιμοποιείται όταν πρόκειται να διορθωθεί ένα σύνθετο αντικείμενο, το οποίο δημιουργήθηκε με κάποια από τις μοναδικές λειτουργίες του AutoCAD Mechanical. Πχ, να διορθώσετε μία κοχλιοσύνδεση, έναν άξονα, το περίγραμμα και το υπόμνημα του σχεδίου σας. Για λόγους εναρμόνισης με τις γενικές αρχές λειτουργίας του AutoCAD, η εντολή Power Edit ενεργοποιείτε και όταν επιλέξουμε με διπλό κλικ κάποιο από τα προαναφερθέντα αντικείμενα. Όσον αφορά το πόσο “Power” είναι αυτή η εντολή, φανταστείτε ότι μπορείτε να επιλέξετε το μπουλόνι μίας κοχλιοσύνδεσης, να επιλέξετε διαφορετική διάμετρο και αυτόματα θα επιλεγούν και θα σχεδιαστούν οι ροδέλες, το παξιμάδι, θα διορθωθούν οι οπές και το hatch. Όλα αυτά με μία κίνηση!

• Power Recall
Η εντολή Power Recall χρησιμοποιείτε όταν θέλετε να σχεδιάσετε ένα παρόμοιο αντικείμενο με κάποιο υπάρχον του σχεδίου σας. Όμως αντί να ψάχνετε την εντολή με την οποία δημιουργήθηκε το υπάρχον αντικείμενο ή να έχετε σημειώσει τις τιμές που χρησιμοποιήσατε κατά την δημιουργία του, χρησιμοποιείτε την εντολή Power Recall και δείχνετε το υπάρχον αντικείμενο.

• Power Copy
Η εντολή Power Copy χρησιμοποιείται όταν θέλετε να αντιγράψετε ένα σύνθετο αντικείμενο, το οποίο δημιουργήθηκε με κάποια από τις μοναδικές λειτουργίες του AutoCAD Mechanical. Πχ., μπορείτε να αντιγράψετε ολόκληρη μία κοχλιοσύνδεση σε μία νέα θέση. Μπορείτε βέβαια να την χρησιμοποιήσετε την εντολή Power Copy για να αντιγράψετε και απλά αντικείμενα του AutoCAD, όμως κάτι τέτοιο θα προσέβαλε τον εγωισμό της!

• Power Erase
Η εντολή Power Erase χρησιμοποιείται όταν θέλετε να διαγράψετε σύνθετα αντικείμενα, το οποία δημιουργήθηκαν με κάποια από τις μοναδικές λειτουργίες του AutoCAD Mechanical. Το εκπληκτικό είναι ότι μετά την διαγραφή αυτών των αντικειμένων το “περιβάλλον” επανέρχεται στην αρχική του μορφή, συμπληρώνονται τα κενά, διορθώνεται το hatch, κτλ. Φυσικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την εντολή Power Erase για να διαγράψετε και απλά αντικείμενα του AutoCAD.

• Power View
Η εντολή Power View χρησιμοποιείτε για την αυτόματη παραγωγή όψεων τυποποιημένων εξαρτημάτων (Standard Parts), που έχετε εισάγει από τις βιβλιοθήκες του AutoCAD Mechanical, στο σχέδιό σας. Πχ., από μία πλάγια όψη, αυτόματα δημιουργείτε την κάτοψη του εξαρτήματος και αντίστροφα από την κάτοψη μία πλάγια όψη του.

• Power Dimensioning
Με την εντολή μπορείτε να διαστασιολογήσετε τα πάντα. Χρησιμοποιείται κυρίως για την διαστασιολόγηση μεμονωμένων αντικειμένων και όταν θέλετε να προσθέσετε στη διάσταση ειδικούς συμβολισμούς συναρμογών ή ανοχών. Με την βοήθεια ενός κατανοητού πλαισίου διαλόγου μπορείτε να ρυθμίσετε οποιαδήποτε παράμετρο επηρεάζει την συγκεκριμένη διαστασιολόγηση. Επίσης μπορείτε να ορίσετε και “Inspection Dimensions”, τις οποίες το AutoCAD απέκτησε μόλις στην τελευταία του έκδοση. Η εντολή λειτουργεί και σαν εντολή διόρθωσης κάποιας διάστασης, διότι χρησιμοποιείται και όταν θέλουμε να αλλάξουμε την εμφάνιση και τον συμβολισμό μίας υπάρχουσας διάστασης.


Το Power Dimensioning πλαίσιο διαλόγου

• Power Snaps
Οι επιπλέον δυνατότητες που έχετε σε σχέση με το AutoCAD είναι ότι μπορείτε να ορίσετε μέχρι τέσσερεις διαφορετικές ομάδες ρυθμίσεων Snaps και να χρησιμοποιείτε κάθε φορά, κάποια από αυτές. Επίσης έχετε τρείς επιπλέον δυνατότητες Snaps, οι οποίες δεν έχουν μπει ακόμη στο AutoCAD:
Symmetry Snap: Βρίσκει το συμμετρικό του τρέχοντος σημείου ως προς ένα δεδομένο ευθύγραμμο τμήμα.
Arc Radial Lines: Βρίσκει ένα σημείο το οποίο βρίσκεται στην προέκταση της εφαπτομένης που περνάει από το άκρο (end point) ενός τόξου.
Arc Tangent Lines: Βρίσκει ένα σημείο το οποίο βρίσκεται στην προέκταση της ακτίνας ενός τόξου, που περνάει από ένα άκρο (end point) του


Το Power Snap Settings πλαίσιο διαλόγου


Mechanical Generators
Πρόκειται για ρουτίνες οι οποίες σας βοηθούν στην σχεδίαση μηχανισμών και “μηχανολογικών διατάξεων”, που συναντώνται συχνά στην μηχανολογική σχεδίαση. Στις κατηγορία αυτή υπάγονται οι λειτουργίες σχεδίασης κοχλιοσυνδέσεων (Screw Connection) και αξόνων (Shaft Generator), στις οποίες αναφερθήκαμε νωρίτερα στις ενότητες Screw Connection Panel και Shaft Generator Panel. Στη συνέχεια θα αναφερθούμε στους Springs, Chains/Belts και Cams Generators.

• Spring Generators – Σχεδίαση και υπολογισμός ελατηρίων
Με τις ρουτίνες αυτές μπορείτε να σχεδιάσετε και να υπολογίσετε ελατήρια τα οποία συνθλίβονται (Compression), εκτείνονται (Extension), δέχονται ροπές (Torsion) ή δέχονται καμπτικά φορτία (Belleville).
Επιλογές σχεδίασης ελατηρίων
Σχεδίαση ελατηρίων συμπίεσης

• Chains/Belts Generator – Σχεδίαση μηχανισμών μετάδοσης κίνησης με αλυσίδες και ιμάντες
Οι ρουτίνες αυτές σας επιτρέπουν να σχεδιάσετε τυποποιημένους αλυσοτροχούς και αλυσίδες μετάδοσης κίνησης, καθώς και ζεύγη τροχαλιών με τον αντίστοιχο ιμάντα, για την μετάδοση κίνησης. Το εκπληκτικό στην διαδικασία της σχεδίασης είναι ότι το AutoCAD Mechanical, μέσω μίας επαναλαμβανόμενης διαδικασίας, προσδιορίζει την θέση του εντατήρα και τσεκάρει την τυποποίηση της αλυσίδας ή του ιμάντα.
Επιλογές σχεδίασης αλυσίδων και ιμάντων
Παράδειγμα σχεδίασης αλυσοτροχών και αλυσίδας

• Cam Generator - Σχεδίαση μηχανισμού Έκκεντρου/Δρομέα
Η σχεδίαση συνίσταται στη απεικόνιση της γεωμετρίας του έκκεντρου και στον υπολογισμό της ταχύτητας και επιτάχυνσης εξόδου για κάποιο συγκεκριμένο τρόπο στήριξης του δρομέα. Το σχέδιο του Έκκεντρου (ρότορα) μπορεί να εξαχθεί σε αρχείο DXF, με σκοπό την “κοπή” του σε κάποιο παντογράφο.
Σχεδίαση μηχανισμού Έκκεντρου/Δρομέα


Υπολογισμοί στο AutoCAD Mechanical

Στο AutoCAD Mechanical μπορείτε να πραγματοποιήσετε ένα σύνολο από υπολογισμούς με σκοπό να βοηθηθείτε στην σχεδίαση. Οι περισσότεροι από αυτούς τους υπολογισμούς αποσκοπούν στο να έχετε “μια πρώτη εκτίμηση” για να μην σχεδιάζετε “τέρατα”, ενώ κάποιοι άλλοι υπολογισμοί του προγράμματος, είναι περισσότερο ακριβείς. Αυτοί οι δεύτεροι υπολογισμοί υπάγονται σε μία ειδική κατηγορία ρουτινών, που ονομάζονται Calculators.
Επιλογές υπολογισμών στο AutoCAD Mechanical

Πχ., κατά την σχεδίαση μίας κοχλιοσύνδεσης μπορείτε να έχετε μία πρώτη εκτίμηση εάν επιλέξατε τον κατάλληλο τυποποιημένο κοχλία, με βάση το επιβαλλόμενο φορτίο (αξονικό/παράκεντρο/διατμητικό, συνεχές/εναλλασσόμενο), την μέθοδο σύσφιξης της κοχλιοσύνδεσης (με μηχανικό κατσαβίδι/ροπόκλειδο/διανυόμενη γωνία περιστροφής). Εάν θέλετε περισσότερη ακρίβεια, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την ρουτίνα “Screw Calculation”, με την οποία, εισάγοντας δεδομένα στα κατάλληλα πεδία και ακολουθώντας μία σειρά από βήματα, παίρνετε ένα ακριβές αποτέλεσμα.
Πρόχειρος υπολογισμός κοχλιοσύνδεσης
Λεπτομερής υπολογισμός κοχλιοσύνδεσης

Μπορείτε επίσης να πραγματοποιήσετε υπολογισμούς σε άξονες που έχετε σχεδιάσει με τον Shaft Generator. Ορίζεται τα σημεία στήριξης, τους τρόπους στήριξης (έδραση/κύλιση) και τα φορτία (αξονικά/καμπτικά/ροπές) του άξονα και το AutoCAD Mechanical υπολογίζει την παραμόρφωση του άξονα (ελαστική γραμμή/μέγιστο βέλος κάμψης), τις αντιδράσεις στα σημεία έδρασης, τα διαγράμματα ροπών, αξονικών και διατμητικών δυνάμεων.
Υπολογισμός αξόνων στο AutoCAD Mechanical

Άλλοι υπολογισμοί, που έχετε στην διάθεσή σας, είναι:
• Ο υπολογισμός του συντελεστή ασφάλειας ενός ρουλεμάν με βάση τον τύπο του, την φόρτιση και την γεωμετρία του.
Υπολογισμός ρουλεμάν στο AutoCAD Mechanical

• Ο υπολογισμός της ροπής αδράνειας μίας διατομής, γύρω από τους κύριους και δευτερεύοντες αδρανειακούς άξονες. Η διατομή αυτή μπορεί να είναι τυποποιημένη (πχ η διατομή μίας δοκού ή κοιλοδοκού) ή μπορεί να είναι ένα αυθαίρετο σχήματα, που σχεδιάζετε εσείς.
• Ο υπολογισμός της αντοχής ενός ελατηρίου, κατά την σχεδίασή του, με κάποιον Spring Generator, όπως έχουμε αναφέρει.

Ανάλυση Πεπερασμένων Στοιχείων (FEA)
Μην φανταστείτε σπουδαία πράγματα, οι δυνατότητες είναι περιορισμένες. Οι υπολογισμοί μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο για μεμονωμένα εξαρτήματα, με σταθερό πάχος (Thickness) σε όλη την έκτασή τους, ορίζοντας την στήριξη, την φόρτιση, το υλικό και την πυκνότητα του πλέγματος των γραμμοστοιχείων (elements), που δημιουργούνται. Το πρόγραμμα υπολογίζει την παραμόρφωση και την κατανομή τάσεων στη μάζα του εξαρτήματος.
Παρατηρώντας τα αποτελέσματα, εάν είναι απαραίτητο, μπορείτε να αλλάξετε την γεωμετρία του εξαρτήματός και να πραγματοποιήσετε ξανά τους υπολογισμούς, χωρίς να ορίσετε ξανά την φόρτιση και την στήριξη.
Ανάλυση Πεπερασμένων Στοιχείων στο AutoCAD Mechanical


Απόκρυψη μη ορατών γραμμών (Hidden Lines)

Σε δύο πράγματα υστερούσα, τότε που μάθαινα σχέδιο στο Πολυτεχνείο: Στο να σχεδιάζω τα βελάκια των διαστάσεων “αρκετά κλειστά” και στο να αντιλαμβάνομαι ποιες γραμμές κρύβονται μέσα στον “γενικό χαμό”, κάθε όψης. Όλο και κάποια γραμμή θα μου ξέφευγε…
Για το πρώτο σφάλμα μπορεί να δείξουν επιείκεια, το δεύτερο όμως θεωρείται “θανάσιμο αμάρτημα” στο μηχανολογικό σχέδιο, διότι αλλάζει τελείως την (νοητή) θέση ενός αντικειμένου στο χώρο.
Με την συνδρομή του AutoCAD Mechanical μπορείτε να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα της απόκρυψης των μη ορατών γραμμών, με μεγάλη επιτυχία. Εσείς απλά λέτε στο πρόγραμμα ποιο αντικείμενο βρίσκεται μπροστά και αυτόματα η γραμμές των αντικειμένων, οι οποίες κρύβονται από αυτό, μετατρέπονται σε Hidden.
Για το σκοπό αυτό στο πρόγραμμα υπάρχουν δύο τέτοιες λειτουργίες, η 2D Hide και η Associative Hide, τις οποίες μπορείτε να βρείτε στο Modify πτυσσόμενο μενού.

• 2D Hide, με τις υποπεριπτώσεις “Hide Invisible Edges”, για την απόκρυψη των μη ορατών γραμμών και την “Edit Hidden Edge”, για την διόρθωση αυτών των μη ορατών γραμμών. Η λειτουργία 2D Hide είναι η παλαιότερη και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει περιπτώσεις απόκρυψης γραμμών, όταν χρησιμοποιείτε Mechanical Structure δομή. Έχει παραμείνει στον κώδικα του προγράμματος για λόγους συμβατότητας με τις προηγούμενες εκδόσεις του AutoCAD Mechanical.
2D Hide λειτουργία

• Associative Hide, με τις υποπεριπτώσεις “Create Associative Hide Situation”, για την απόκρυψη των μη ορατών γραμμών και την “Edit Associative Hide Situation”, για την διόρθωση των μη ορατών γραμμών. Η λειτουργία Associative Hide μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε περίπτωση. Λειτουργεί με την φιλοσοφία των “Levels” (επιπέδων). Όποιο αντικείμενο τοποθετηθεί στο Level 1 κρύβει τις γραμμές των αντικειμένων, που βρίσκονται στα Levels 2, 3, 4, … Το αντικείμενο που τοποθετείται στο Level 2 κρύβει τις γραμμές των αντικειμένων, που βρίσκονται στα Levels 3, 4, 5, … κοκ. Εσείς κατ’ αρχήν καλείστε να επιλέξετε το foreground object, δηλαδή αυτό που ανήκει στο Level 1. Χωρίς άλλη επιλογή τα υπόλοιπα αντικείμενα τοποθετούνται στο Level 2. Όμως μετά έχετε την δυνατότητα να επέμβετε σε αυτή την δομή, να δημιουργήσετε και άλλα Levels και να μεταφέρετε εκεί, με τις ανάλογές συνέπειες, όποια αντικείμενα θέλετε. Έτσι δημιουργείτε ένα “Hide Situation”. Αυτό το Hide Situation είναι associative, που σημαίνει ότι εάν μετακινήσετε ή περιστρέψετε ή μεταβάλετε το μέγεθος των γραμμών που απαρτίζουν ένα αντικείμενο – εξάρτημα τα hidden lines των αντικειμένων που βρίσκονται πίσω του θα διορθωθούν κατάλληλα. Εσείς δεν χρειάζεται να κάνετε καμία άλλη διορθωτική ενέργεια.


Associative Hide λειτουργία

Reduced: 73% of original size [ 955 x 438 ] - Click to view full image

Παράδειγμα Associative Hide Situation (πριν)


Παράδειγμα Associative Hide Situation (μετά)


Συνεργασία με το Autodesk Inventor

Ανεπιφύλαχτα μπορούμε να πούμε ότι το AutoCAD Mechanical συνεργάζεται άριστα με το Autodesk Inventor και αυτό γιατί το Inventor όχι μόνο απλά ανοίγει τα DWG files του Mechanical, αλλά αναγνωρίζει την δομή των στρώσεων (layers) που δημιουργεί και μπορεί να εισάγει με ακρίβεια, χωρίς παραλήψεις οποιοδήποτε αντικείμενο, είτε αυτό έχει δημιουργηθεί στο paper space είτε στο model space. Το Inventor αναγνωρίζει το annotation (ακόμη και τα associative dimensions) του AutoCAD Mechanical.
Με όμοιο τρόπο το AutoCAD Mechanical 2008 ανοίγει τα DWG αρχεία του Inventor 2008, χωρίς απώλειες δεδομένων.
Με άλλα λόγια, μεταξύ των δύο προγραμμάτων υπάρχει Round – Trip Compatibility, όσον αφορά το πρότυπο DWG.


Συνεργασία με το Autodesk Inventor

Μία τελευταία, πολύ σημαντική δυνατότητα, που θέλουμε να αναφέρουμε, είναι ότι με το AutoCAD Mechanical μπορείτε να “διαβάσετε” .ipt (αρχεία εξαρτημάτων) και .iam (αρχεία συναρμολογημάτων) του Autodesk Inventor (χωρίς την παρουσία του Inventor) και να δημιουργήσετε οποιαδήποτε όψη ή τομή επιθυμείτε. Μπορείτε να δημιουργήσετε το annotation αυτών των όψεων χρησιμοποιώντας τις λειτουργίες του AutoCAD Mechanical.
Το “κερασάκι στην τούρτα” είναι ότι τα DWG σχέδια, που δημιουργεί με αυτόν τον τρόπο το AutoCAD Mechanical, είναι δυναμικά συνδεδεμένα με τα αρχεία του Inventor και σε περίπτωση που συμβεί κάποια αλλαγή στα .ipt, .iam αρχεία, στο Inventor εμφανίζεται μία προειδοποίηση, για να ενημερώσετε το DWG αρχείο των όψεων.


Το AutoCAD Mechanical είναι ένα “ώριμο”, στο είδος του, προϊόν. Αυτή είναι και η αιτία του μεγάλου και ουσιαστικού πλήθους δυνατοτήτων που διαθέτει. Σημειώστε ότι δεν τις αναφέραμε όλες…

Υπάρχει μία σχετική έκθεση, στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου, η οποία πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της Autodesk, από μία ανεξάρτητη εταιρεία (Aberdin Group), που αποδεικνύει ότι δημιουργία μηχανολογικών σχεδίων με το AutoCAD είναι μέχρι δέκα φορές πιο γρήγορη, σε σχέση με την σχεδίαση με το αμιγές AutoCAD.

Υδρόψυξη, Βασικές αρχές

Γιατί υδρόψυξη
Η υδρόψυξη έχει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με την αερόψυξη. Πρώτα απ' όλα το νερό έχει θερμική αγωγιμότητα 0.6062 W/ (m*K) ενώ ο αέρας έχει μόνο 0.0262. Αυτό σημαίνει οτι η θερμότητα μπορεί να "απομακρυνθεί" απο τα εξαρτήματα του Η/Υ καλύτερα απ'οτι με τον αέρα. Το να χρησιμοποιείς υγρό για να ψύξεις τα εξαρτήματα επιτρέπει την μεταφορά της θερμότητας σε ενα άλλο σημείο, συνήθως ένα radiator όπου η ζέστη μπορεί να "φύγει" καλύτερα. 'Ενα ψυγείο υδρόψυξης (radiator) δουλεύει πανομοιότυπα με το ψυγείο του αυτοκινήτου: ψυκτικό υγρό μεταφέρεται μέσα απο αγωγούς και αέρας ψύχει τους αγωγούς για να αφαιρέσει την θερμότητα. Επειδή το ψυγείο στηρίζεται οπουδήποτε, μπορεί να είναι μεγαλύτερο απο ένα heat sink (το πράγμα που τοποθετείται πάνω στον επεξεργαστή και πάνω του μπαίνει ο ανεμιστήρας) και επομένως είναι ικανό να παρέχει πιο αποδοτική ψύξη. Επειδή όλα τα κύρια εξαρτήματα του Η/Υ θα ψύχονται με τον ίδιο τρόπο, θα υπάρχουν λιγότερα ανεμιστηράκια και επομένως λιγότερος θόρυβος.
Είναι σημαντικό να γνωρίζεις όλα τα μέρη που αποτελούν μια υδρόψυξη και έτσι θα τα αναλύσω παρακάτω.

Blocks, Radiators, Pumps
Πρώτα απ’ όλα υπάρχουν τα water blocks. Ένα water block είναι κομμάτι απο θερμοαγώγιμο μέταλλο (συνήθως απο χαλκό ή αλουμίνιο) το οποίο αλληλεπιδρά με το chip ώστε να ψυχθεί. Ο χαλκός θεωρείται γενικά ως ένα πολύ καλό ψυκτικό μέταλλο, με θερμική αγωγιμότητα 401 W/ (m*K) ενώ το αλουμίνιο έχει μόνο 237 W, αλλά είναι λογικό να είναι πιο ακριβό. Water blocks απο διαφορετικές εταιρείες έχουν διαφορετικό σχεδιασμό. Σκοπός είναι να δημιουργηθεί μέγιστη επιφάνεια στο εσωτερικό του block ώστε η θερμότητα να μεταφερθεί μέσα απο το μέταλλο στο νερό. Επομένως, τα water blocks έχουν ένα λαβύρινθο απο κανάλια στο εσωτερικό τους ώστε να μεγιστοποιούν την επιφάνεια και να δημιουργούν αναταραχή στο νερό το οποίο θα βοηθήσει στην αποφυγή των “hot spots”. Τα water blocks μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην CPU, GPU, Northbridge, μνήμες, σκληρούς δίσκους ακόμα και στους ρυθμιστές τάσης παρόλο που ένα σύστημα υδρόψυξης δεν χρειάζεται να ψύξει όλα αυτά τα εξαρτήματα.


Η τομή ενός waterblock.


Μετά έχουμε το radiator όπου πραγματοποιείται η ψύξη του νερού μέσω ανεμιστήρα.


Αφού το νερό έχει ψυχθεί στο radiator, επιστρέφει συνήθως στο reservoir. Ένα reservoir υδρόψυξης θα πρέπει να χρησιμοποιείται πάντα, εκτός και αν δεν υπάρχει επαρκής χώρος. Τα reservoir δεν είναι υποχρεωτικά αλλά είναι χρησιμα επειδή αυξάνουν την ικανότητα του υγρού και επομένως την θερμική ικανότητα του συστήματος. Επίσης, επιτρέπουν το γέμισμα και το άδειασμα (δηλαδή την αφαίρεση του περιτού αέρα) του συστήματος. Την ίδια δουλειά μπορεί να κάνει και ένα fillport σε περίπτωση απουσίας του reservoir. Το fillport είναι βασικά μια μύτη-αιχμηρή άκρη με καπάπι σαν βίδα το οποίο επιτρέπει στον χρήστη να έχει πρόσβαση στο ψυκτικό υγρό στο εσωτερικό του συστήματος.


Για την μεταφορά του νερού διαμέσου του συστήματος χρησιμοποιείται μια υδραντλία (water cooling pump). Πολλά συστήματα υδρόψυξης χρησιμοποιούν αντίες στο εσωτερικό του reservoir. Γενικά, μια υδραντλία με 100-300g/h είναι επαρκής, το οποίο όμως εξαρτάται κυρίως απο το πόσα εξαρτήματα θες να ψύξεις. Μια υδραντλεία θα πρέπει να είναι τόσο δυνατή ώστε να μεταφέρει το νερό μέσα στο σύστημα χωρίς να το επιτρέπει να παραμείνει μέσα στο water block για πολλή ώρα. Αν το νερό μετακινείται πολύ αργά, δεν θα είναι ικανό να διώξει αποδοτικά την θερμότητητα μακρυά απο το chip. Αν αντίθετα το νερό μετακινείται πολύ γρήγορα, δεν θα έχει επαρκή χρόνο για να διαποτίσει την θερμότητα απο το water block.


Τέλος, άλλο ένα μέρος της υδρόψυξης είναι το λάστιχο που μεταφέρει το νερό. Υπάρχει όμως μια διαφωνία σε αυτό το θέμα: πόση θα πρέπει να είναι η διάμετρος, 1/2" ή 3/8"; Το πρώτο μέγεθος προσφέρει υψηλότερους ρυθμούς ροής απ' ότι το δεύτερο, όμως δεν είναι απαραίτητα επιθυμητό αυτό. Όσο το νερό μετακινείται στο σύστημα, θα παραμένει για ίδιο χρόνο μέσα στο ψυγείο ανεξάρτητα απο την ταχύτητα ροής. Άρα δεν έχουν καμία ουσιαστική διαφορά. Υπάρχουν τρείς επιλογές υλικού για λάστιχο. Το Tygon το οποίο είναι πιο ανθεκτικό στους κόμπους (στις δίπλες που κάνουν τα λάστιχα) και το οποίο προτείνω κατά την γνώμη μου, το ClearFlex 60 το οποίο κοστίζει το μισό απ' ότι το Tygon αλλά δεν είναι τόσο ανθεκτικό στους κόμπους και τέλος το απλό λάστιχο απο βινύλιο το οποίο είναι το χειρότερο.


Συμβατότητα
Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να ελέγξεις αν τα water blocks που θες να αγόρασεις είναι συμβατά μετ την CPU, GPU ή ανάλογα το northbridge. Οι συμβατότητες της cpu σχετίζονται με τον κατασκευαστή (AMD ή Intel): AMD (A, 754, 939 και 940), Intel(478 και LGA775, γνωστή και ως Socket T)Η NVidia και η ATI είναι ανταγωνιστικές εταιρίες με τα δικά τους ξεχωριστά design.

Εγκατάσταση
Πού πρέπει όμως να τοποθετήσεις τα εξαρτήματα της υδρόψυξης; Αυτό θα χρειαστεί και λίγο δημιουργικότητα αλλά και οπωσδήποτε ελεύθερο χώρο. Το reservoir τοποθετείται στο μπροστινό μέρος του κουτιού σας στην περιοχή των drives. Το ψυγείο (radiator) μπορεί να τοποθετηθεί σε πολλά μέρη όπως την περιοχή των drives, το πάνω μέρος του case (αν το κουτί σας έχει μια τρύπα στο πάνω μέρος της) ή στο πλαινό μέρος του κουτιού σας. Μερικές φορές, εξωτερικό ψυγείο και εξωτερικό reservoir προτιμούνται απ’ οτι τα εσωτερικά. Υπάρχουν ενσωματωμένα συστήματα radiator/reservoir στην αγορά όπως το Zalman Reserator το οποίο επιτρέπει στον χρήστη να υδροψύξει το pc του όταν και άμα υπάρχει αρκετός χώρος.

Ψυκτικό υγρό
Τέλος, σημαντικό στην υδρόψυξη είναι και το ψυκτικό υγρό που θα χρησιμοποιήσεις. Θεωρητικά μπορείς να βάλεις οποιοδήποτε υγρό στο σύστημά σου όμως μερικά υγρά λειτουργούν καλύτερα απο άλλα. Πρώτα απ’ όλα μην χρησιμοποιήσεις ποτέ νερό βρύσης εξαιτίας του αλατιού (=ηλεκτρική αγωγιμότητα = την μάμισες). Το νερό της βρύσης έχει ανόργανες ύλες, βακτήρια, ιόντα αλατιού που μπορούν να διαβρώσουν και να βραχυκυκλώσουν το σύστημα υδρόψυξης αλλά και το pc σου. Μια άλλη εναλλακτική λύση είναι το απιονισμένο νερό που φαίνεται αρχικά ικανοποιητικό επειδή έχει ελάχιστη ηλεκτρική αγωγιμότητα και επομένως δεν θα προκαλέσει βλάβη αν υπάρχει κάπου διαρροή. Παρόλα αυτα, το νερό είναι ένας τέλειος διαλύτης, άρα αν το απιονισμένο νερό τοποθετηθεί στην υδρόψυξη θα διαβρώσει το water block ώστε να ξαναπάρει πίσω τα ιόντα που έχασε. (όλα είναι θέμα χημείας εδώ). Άρα δεν προτείνεται το απιονισμένο νερό για υδρόψυξη. Μια καλή επιλογή είναι αποσταγμένο νερό επειδή είναι σχετικά φθηνό και αρκετά αγνό. Το αποσταγμένο νερό δεν θα αφήσει επικίνδυνες ανόργανες ουσίες στο σύστημά . Επίσης δεν θα διαβρώσει το water block σου επειδή δεν είναι απιονισμένο. Υπάρχουν πολλές πρόσθετες ουσίες που μπορούν να τοποθετηθούν στο σύστημα. Το water wetter αυξάνει δραματικά την ικανότητα του συστήματος απλά τροποποιώντας τις ιδιότητες του νερού ώστε να πετύχει καλύτερη θερμική αγωγιμότητα. Το water wetter θα μειώσει επίσης την διάβρωση. Υπάρχουν και άλλες πρόσθετες ουσίες όπως χρωματιστά υγρά ευαίσθητα σε ακτίνες UV που προσθέτονται καθαρά για αισθητικούς λόγους.



Το σύστημα υδρόψυξης μπορεί να είναι custom (κάτι σαν "χειροποίητο") ή έτοιμο (kit)


Ένα απλό σχέδιο λειτουργίας της υδρόψυξης όπου η υδραντλία βρίσκεται μέσα στο reservoir:




Τα fillports επιτρέπουν στον χρήστη να έχει πρόσβαση στο ψυκτικό υγρό στο εσωτερικό του συστήματος και είναι εξαιρετικά χρήσιμα γιατί ο χρήστης μπορεί να αδειάζει και να γεμίζει το σύστημα υδρόψυξης με νερό ή να προσθέτει χρωματιστά υγρά χωρίς να αναγκάζεται να ανοίγει το case του και να αποσυναρμολογεί την υδρόψυξη.

Τα fillports τοποθετημένα στο σύστημα υδρόψυξης.

Autodesk Inventor Suite 2008

Autodesk Inventor Suite 2008 – Επισκόπηση νέων δυνατοτήτων και βελτιώσεων
(Το καλύτερο Inventor, που έχουμε δει…)


Salzburg, Αυστρία, 27 Μαρτίου 2007, 10:00 το πρωί.
Η μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του Sulzburg Congress ήταν ασφυκτικά γεμάτη από τους 950 και πλέον μεταπωλητές και διανομείς των μηχανολογικών προϊόντων της Autodesk, στην Ευρώπη. Δέσμες laser σπάθιζαν στον αέρα, ενώ σε δύο οθόνες τεραστίων διαστάσεων προβάλλονταν εντυπωσιακά βίντεο.
Στ’ αριστερά, τα αυτοκίνητα του Alias Studio επιτάχυναν σε χρόνο dt, αφήνοντας πίσω τους μετέωρο το υδάτινο περίγραμμά τους, ενώ στα δεξιά, κινητήρες του Inventor ξεκινούσαν την πολύπλοκη λειτουργία τους, λίγο μετά την συναρμολόγησή τους. Στο podium ο κος Jordi Portella (Autodesk Sales Execution Director, MSD EMEA), τελείωνε συνεπαρμένος την εναρκτήρια ομιλία του.
“Δεν μας αρκεί απλώς να είμαστε καλοί...”, είπε, “Ούτε μας ικανοποιεί να είμαστε οι καλύτεροι. Θέλουμε να είμαστε οι μοναδικοί!”.
Ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα.
Εκεί κάπου, ανάμεσα στο πλήθος, βρίσκονταν και η τριμελής ελληνική αποστολή...


Jordi Portella, Autodesk Sales Execution Director, MSD EMEA

Βέβαια, αρκετό καιρό πριν το TechCamp του Salzburg, είχαμε στα χέρια μας την beta έκδοση του Inventor 2008 και ξέραμε ότι πρόκειται για μία σημαντική έκδοση, αλλά μετά τις παρουσιάσεις και τα workshops, που παρακολουθήσαμε εκεί, εντυπωσιαστήκαμε όσο με καμία άλλη έκδοση του προγράμματος.

Reduced: 54% of original size [ 1280 x 990 ] - Click to view full image

Παράδειγμα σχεδίασης τηλεκατευθυνόμενου οχήματος

Η Autodesk ανέπτυξε το Inventor 2008, λαμβάνοντας υπόψη, κατά σειρά προτεραιότητας, τρεις βασικούς παράγοντες:

• Πρώτον, την όσον δυνατόν ομαλότερη μετάβαση των χρηστών στην 3D σχεδίαση με το Inventor. Ας μην ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία των χρηστών μηχανολογικής σχεδίασης σχεδιάζει ακόμη 2D, χρησιμοποιώντας είτε AutoCAD, είτε AutoCAD Mechanical, είτε κάποια άλλη εφαρμογή. Υπάρχει μεγάλος όγκος σχεδίων σε μορφή DWG. Όπως θα εξηγήσουμε αργότερα, το Inventor 2008, μέσω της δυνατότητας DWG TrueConnect, που διαθέτει, αξιοποιεί στο μέγιστο αυτή την τεράστια βάση των DWG σχεδίων. Τελευταία μάλιστα ορισμένοι από τους ανταγωνιστές της Autodesk επαίρονταν ότι είναι σε θέση να διαβάσουν και να εκμεταλλευτούν με τα δικά τους προγράμματα, τα DWG αρχεία, καλύτερα από ότι το Inventor. Όμως με το Inventor 2008, η Autodesk έκανε “roi mate” στο θέμα αυτό!

• Δεύτερον, την ικανοποίηση των σημαντικότερων απαιτήσεων των πελατών, έτσι όπως αυτές διατυπώνονταν μέσω διαφόρων ομάδων χρηστών, όπως των Autodesk User Group International (www.augi.com) και Autodesk Manufacturing Community (mfgcommunity.autodesk.com), αλλά και μέσω των μεταπωλητών (AARs), Developers. Αυτό σημαίνει προσπάθεια για την δημιουργία ενός βελτιωμένου προγράμματος, συμπαγούς, εξελιγμένου και ταχύτερου.

• Το τρίτο είναι η προσθήκη νέων δυνατοτήτων, οι οποίες θα εδραιώσουν την υπεροχή του Autodesk Inventor έναντι του ανταγωνισμού και θα επιτρέψουν την καλύτερη διείσδυσή του σε νέες αγορές, όπως η σχεδίαση καταναλωτικών προϊόντων, καλουπιών, ηλεκτρομηχανολογικών κατασκευών και η διαμόρφωση επιπέδου ελάσματος (Sheet metal).

Είναι τόσες πολλές οι νέες και βελτιωμένες δυνατότητες, που προσφέρει το Inventor 2008, ώστε δεν ξέρουμε σε τι να αναφερθούμε πρώτα. Ας ξεκινήσουμε από τα πιο σημαντικά.

DWG TrueConnect – Απευθείας άνοιγμα και αποθήκευση DWG αρχείων: Είναι αλήθεια ότι από έκδοση σε έκδοση η Autodesk βελτίωνε την επικοινωνία του Inventor με το AutoCAD, AutoCAD Mechanical και Mechanical Desktop, σημειώνοντας σημαντικές βελτιώσεις στην αναγνώριση των πληροφοριών που περιέχονται στα αρχεία DWG.

• Στο Inventor 2008 η Autodesk πέτυχε το απόλυτο: Κατευθείαν αποθήκευση των σχεδίων των επίπεδων αποτυπώσεων όψεων και τομών, σε αρχεία DWG. Τα αρχεία αυτά μάλιστα είναι παραμετρικά συνδεδεμένα με το 3D μοντέλο του αντικειμένου ή συναρμολογήματος, που απεικονίζουν. Οποιαδήποτε αλλαγή στο 3D μοντέλο, ενημερώνεται στις όψεις του DWG αρχείου. Τα παλιά IDW αρχεία εξακολουθούν να υποστηρίζονται, προφανώς για λόγους συμβατότητας.

Reduced: 54% of original size [ 1280 x 990 ] - Click to view full image

Εισαγωγή DWG σχεδίων στο Autodesk Inventor

• Τα “Inventor DWG” αρχεία, όταν ανοιχτούν από το AutoCAD 2008, περιέχουν Layouts στα οποία αποτυπώνεται κατ’ αντιστοιχία το περιεχόμενο κάθε Sheet, το οποίο δημιουργήσατε στο Inventor. Όμως στο model space δεν υπάρχει κανένα 3D αντικείμενο.

Reduced: 54% of original size [ 1280 x 990 ] - Click to view full image

Άνοιγμα DWG αρχείων του Inventor στο AutoCAD 2008

• Μπορείτε, υπό όρους, να διορθώσετε με το AutoCAD 2008, τα “Inventor DWG” αρχεία. Το υπό όρους σημαίνει ότι δεν μπορείτε να πειράξετε τις όψεις και τις τιμές των όψεων των εξαρτημάτων και των συναρμολογημάτων, ούτε να τις κάνετε explode. Μπορείτε όμως να κάνετε ότι θέλετε με το annotation του σχεδίου, δηλαδή με τις διαστάσεις και την σήμανση που απεικονίζει γεωμετρικές ανοχές, κατεργασίες επιφανειών, κτλ. Μπορείτε επίσης να συμπληρώσετε δικές σας διαστάσεις και σήμανση, εάν θέλετε. Αυτού του είδους η πρόσβαση έχει την λογική ότι δεν επιθυμείτε οι μετέπειτα χρήστες, που θα ανοίξουν τα σχέδιά σας, να επέμβουν στη γεωμετρία του μοντέλου σας.

• Όταν στο Inventor 2008 ανοίξετε ένα DWG αρχείο, το περιεχόμενό του εμφανίζεται όπως ακριβώς, εάν το ανοίγατε στο AutoCAD. Έχοντας ανοιχτό στο Inventor ένα DWG αρχείο του AutoCAD, μπορείτε να κάνετε copy paste οποιοδήποτε αντικείμενο σε κάποιο sketch του Inventor. Το Inventor αναγνωρίζει την δομή και τις προδιαγραφές των layers του AutoCAD. Επίσης αναγνωρίζονται τα blocks και τα block attributes! Με αυτό τον τρόπο μπορείτε να εισάγετε σε κάποιο Sheet του Inventor ένα block – περίγραμμα και ένα block – υπόμνημα, που χρησιμοποιείτε στο AutoCAD, συμπληρώνοντας σε ειδικό παράθυρο και τα αντίστοιχα attribute στοιχεία του υπομνήματος.

• Όμως το πιο καταπληκτικό είναι ότι μπορείτε να δημιουργήσετε “υβριδικά” DWG αρχεία, δηλαδή DWG αρχεία, στα οποία ένα μέρος τους έχει δημιουργηθεί στο AutoCAD και ένα άλλο στο Inventor. Σε περιπτώσεις όπου απαιτείται η μερική τροποποίηση ενός DWG σχεδίου του AutoCAD 2008, μπορείτε να δημιουργήσετε το τροποποιημένο ή το νέο εξάρτημα στο Inventor και στη συνέχεια να δημιουργήσετε το DWG αρχείο με τις απαραίτητες όψεις, διαστασιολόγηση και τεκμηρίωση. Στη συνέχεια μπορείτε να ανοίξετε αυτό το νέο σχέδιο στο AutoCAD και με την βοήθεια του Design Center να εισάγετε τις όψεις – block του νέου σχεδίου στις αντίστοιχες θέσεις του AutoCAD 2008 σχεδίου. Οτιδήποτε στο AutoCAD DWG σχέδιο εξακολουθεί να είναι 2D. Εάν κάνετε κάποια αλλαγή με το Inventor στο 3D μοντέλο, το νέο DWG αρχείο θα ενημερωθεί. Με την βοήθεια του Design Center μπορείτε να ενημερώσετε και τα block definitions των όψεων, στο AutoCAD 2008 σχέδιο.

• Η Autodesk βρίσκεται στην διαδικασία ανάπτυξης ενός object enabler, το οποίο θα μας επιτρέπει σε αρχεία του AutoCAD 2007 να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο από το Inventor 2008.

• DWG αρχεία του Inventor 2008, παραμένουν αναλλοίωτα, εάν τα ανοίξουμε και τα αποθηκεύσουμε με το AutoCAD 2008 και μετά τα ανοίξουμε ξανά στο Inventor (αυτό ονομάζεται “round trip”).

• Θα θέλαμε επίσης να θέσουμε υπόψη σας μία εξαιρετικά χρήσιμη ρουτίνα, με την οποία μπορείτε να δημιουργήσετε αυτόματα ένα 3D αντικείμενο, χρησιμοποιώντας τρεις όψης του, που περιέχονται σε ένα 2D DWG αρχείο.
Η ρουτίνα αυτή ονομάζεται “2D to 3D Tools for Autodesk Inventor”, μπορείτε να την κατεβάσετε από το site “Autodesk Labs”, της Autodesk

http://labs.autodesk.com

και παρ’ όλο που ακόμη βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης, λειτουργεί μια χαρά στο Inventor
2008.

Reduced: 54% of original size [ 1280 x 990 ] - Click to view full image

2D το 3D Tools for Autodesk Inventor

Βελτιώσεις στην διαμόρφωση επιπέδου ελάσματος (Sheet Metal): Στο Inventor 2008 η Autodesk θέλησε να βελτιώσει την διαμόρφωση επιπέδου ελάσματος με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα “Sheet Metal for Manufacturing”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε σε σχετική παρουσίαση. Οι χρήστες επιθυμούν να σχεδιάζουν διαμορφωμένα ελάσματα, χρησιμοποιώντας εξοπλισμό χαμηλού κόστους και κατά προτίμηση εργαλεία και διαδικασίες που ήδη κατέχουν.

• Κατά την διαμόρφωση του μοντέλου ενός ελάσματος, στον browser που περιέχει το ιστορικό της διαμόρφωσης, δημιουργούνται δύο φάκελοι, ένας για το 3D μοντέλο και ένας για το ανάπτυγμα “flat pattern”. Αυτό συμβαίνει διότι τώρα μπορείτε να επέμβετε στο ανάπτυγμα (μετά την δημιουργία του) και να προσθέσετε κατεργασίες όπως στρογγυλέματα (fillets) και φάλτσα γωνιών (chamfers), καθώς και κατεργασίες σε πρέσα και σφύρα (punches). Οι κατεργασίες αυτές, επειδή θεωρούνται κατεργασίες που συμβαίνουν εκ των υστέρων, δεν εμφανίζονται στο 3D μοντέλο.

• Πολλά από τα πλαίσια διαλόγου έχουν αναδιαμορφωθεί και συνοδεύονται από περιγραφικές απεικονίσεις, για να υπάρχει καλύτερη αντίληψη ποιο γεωμετρικό μέγεθος επηρεάζει η κάθε παράμετρος, που αλλάζετε. Με αυτόν τρόπο μπορείτε να προβλέψετε απόλυτα το αποτέλεσμα της δίπλωσης και την μεταβολή στο μήκος της πλευράς που διπλώνετε, χωρίς να χρειάζονται γεωμετρικοί υπολογισμοί, επειδή τα δεδομένα της σχεδίασης είναι διαφορετικά από αυτά που άμεσα χρειάζεστε.

• Η διαδικασία δημιουργίας φλάντζας κατά μήκος μίας καμπύλης έχει βελτιωθεί, έτσι ώστε να εξοικονομείτε χρόνο και κόπο κατά τις επιλογές – κλικ – ακμών και να έχετε καλύτερο έλεγχο στη διαμόρφωση του υλικού στις γωνίες.

• Μπορείτε να δημιουργήσετε κοψίματα κατά μήκος των ζωνών κάμψης (bend zones) και να συνδέσετε παραμετρικά το βάθος της κοπής με το πάχος της λαμαρίνας. Μπορείτε ακόμη να ορίσετε βάθος κοπής μικρότερο από το πάχος της λαμαρίνας.

• Η δημιουργία και η χρήση punch διαμορφώσεων έχει βελτιωθεί, έτσι ώστε να συνοδεύονται από σκαριφήματα και πληροφορίες ταυτοποίησης (Punch ID), οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην δημιουργία των κατασκευαστικών σχεδίων.

• Η δημιουργία κατασκευαστικών σχεδίων και η τεκμηρίωση του αναπτύγματος έχει σημαντικά βελτιωθεί. Μπορούμε να συμπεριλάβουμε τα punch κοψίματα σε πίνακες οπών (hole tables) και να δημιουργήσουμε αυτόματα ειδικούς πίνακες με τα στοιχεία των ζωνών κάμψης (bend tables). Επίσης μπορούμε να προβούμε σε τεκμηρίωση (annotation) και αρίθμηση (ballooning) των ζωνών κάμψης, στην όψη του αναπτύγματος.

• Η δημιουργία αρχείων DXF από το ανάπτυγμα του ελάσματος έχει επίσης βελτιωθεί σημαντικά. Τώρα μπορείτε να ελέγξετε με μεγαλύτερη ακρίβεια τις πληροφορίες με τις οποίες τροφοδοτείτε τις CNC εργαλειομηχανές σας, ελέγχοντας την έκδοση των DXF αρχείων (AutoCAD 2007, 2004, 2000, R12), τις πληροφορίες ανά στρώση (layer) και την προσομοίωση των καμπύλων τμημάτων.

Βελτιώσεις που αφορούν την καθημερινή σας παραγωγικότητα (every day productivity): Εδώ περιλαμβάνονται οι βελτιώσεις που σημειώθηκαν κυρίως καθ’ υπόδειξη των χρηστών και άλλες που σημειώθηκαν από την Autodesk, στα πλαίσια της εναρμόνισης του προγράμματος με το νέο λειτουργικό των Windows Vista.

• Το Inventor 2008 χρησιμοποιεί πλέον 32-άμπιτα εικονίδια στα toolbars και στα πλαίσια διαλόγου του. Πολλά από τα εικονίδια έγιναν ακριβώς όμοια με εκείνα των αντίστοιχων λειτουργιών του AutoCAD (line, fillet, chamfer, mirror, …). Για λόγους συμβατότητας με το AutoCAD προστέθηκαν “συντομεύσεις πληκτρολογίου” (command shortcuts/alias). Επίσης, όπως και στο AutoCAD, έχετε την δυνατότητα να δημιουργείτε User Profiles και να αποθηκεύετε τις ρυθμίσεις του περιβάλλοντος εργασίας σας σε εξωτερικά αρχεία XML, τα οποία μπορείτε να κάνετε Import στον ίδιο σε άλλους σταθμούς εργασίας.

• Επανάληψη της τελευταίας λειτουργίας, που χρησιμοποιήσατε, πατώντας Spacebar ή Enter.

Σχόλιο: Εεεε…, όχι, command prompt δεν έβαλαν ακόμη!

• Κατά την σχεδίαση επίπεδων σκαριφημάτων (2D Sketches), οι λειτουργίες Move, Rotate και Copy, βελτιώθηκαν ώστε:

o Να είναι δυνατή η χρήση του Precise Input Tool για να εισάγετε την νέα θέση του αντικειμένου, πληκτρολογώντας συντεταγμένες και όχι επιλέγοντας σημεία.
o Να υπάρχει η δυνατότητα dynamic preview κατά τον ορισμό της νέας θέσης του αντικειμένου, όπως και στο AutoCAD (επιτέλους).
o Να υπάρχει η δυνατότητα της υπέρβασης των γεωμετρικών περιορισμών (geometric constraints) και περιορισμών διαστασιολόγησης (dimensional constraints), κατά τον ορισμό της νέας θέσης του αντικειμένου. Αυτό ήταν και το εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσουν οι προγραμματιστές της Autodesk, έτσι ώστε τα Move, Rotate και Copy να λειτουργούν όπως στο AutoCAD.

• Κατά την σχεδίαση 2D σκαριφημάτων, προστέθηκε και η λειτουργία Stretch, η οποία επιδρά πάνω στα αντικείμενα, ακριβώς όπως και στο AutoCAD. Χρέη command prompt, για την εισαγωγή συντεταγμένων, αποστάσεων και γωνιών, εκτελεί και πάλι το Precise Input Tool.

• Επιτέλους, τώρα έχουμε την νέα εντολή Scale, η οποία λειτουργεί ακριβώς όπως και στο AutoCAD.

Σχόλιο: Μπορεί αυτές οι νέες δυνατότητες σχετικά με τις εντολές Move, Rotate, Copy, Stretch και Rotate να φαίνονται κάπως υπερβολικά στους παλιούς χρήστες του Inventor, εφόσον οι κανόνες και οι μέθοδοι που διέπουν την παραμετρική σχεδίαση είναι διαφορετικοί. Ένα μεγάλο όμως τμήμα της αγοράς, στους οποίους στοχεύει η Autodesk, είναι οι παραδοσιακοί AutoCAD χρήστες, οι οποίοι θα πρέπει να περάσουν από την 2D στην 3D σχεδίαση με τον πιο ομαλό και συμβατό τρόπο.

• Προσθήκη μερικών αρκετά πρακτικών βελτιώσεων κατά τον ορισμό γεωμετρικών περιορισμών (geometrical constraints), 2D σκαριφημάτων:

o Επιλεκτική δυνατότητα εμφάνισης περιορισμών αντικειμένων του σκαριφήματός σας με την χρήση ενός crossing window.
o Καλύτερος οπτικός εντοπισμός των αντικειμένων που εμπλέκονται σε έναν περιορισμό, με τοποθέτηση του mouse πάνω από το αντίστοιχο εικονίδιο του constraint bar. (Το constraint bar είναι ένα μικροσκοπικό toolbar, το οποίο ορίζεται για κάθε constrained object του σκαριφήματός σας. Το κάθε εικονίδιό του συμβολίζει κάποιον γεωμετρικό περιορισμό, που υφίσταται το συγκεκριμένο object. Πχ., παραλληλία, καθετότητα, ταύτιση, εφαπτομενικότητα, ομοκεντρότητα, κτλ)
o Τα constraint bars παραλληλίζονται προς τις πλευρές του σκαριφήματος, τις οποίες αφορούν και υπάρχει η δυνατότητα να ορίσετε διαμέσου του νέου “Constraint Visibility” πλαισίου διαλόγου, ποιοι γεωμετρικοί περιορισμοί θέλετε να εμφανίζονται και ποιοι όχι. Αυτό βοηθάει στην σαφέστερη απεικόνιση του σκαριφήματος, διότι στο παρελθόν υπήρχαν περιπτώσεις που βλέπαμε μόνο περιορισμούς και καθόλου σκαρίφημα, στην οθόνη μας!
o Σημαντική είναι η προσθήκη του νέου περιορισμού “Reference”. Αυτός ο γεωμετρικός περιορισμός δημιουργείται αυτόματα, όταν χρησιμοποιείτε την λειτουργία “Project Geometry”. Με αυτόν τον τρόπο οι προβαλλόμενες ακμές παρακολουθούν τις αλλαγές των ακμών από τις οποίες προέκυψαν. Εάν δεν θέλετε να συμβαίνει αυτό, απλά διαγράψετε τον Reference περιορισμό.

Σχόλιο: Να θυμάστε πάντοτε τον “χρυσό κανόνα” και τον ορισμό γεωμετρικών περιορισμών. “Όπου μπαίνει ένας περιορισμός, αναιρείτε η υποχρέωση για την τοποθέτηση μίας ή περισσοτέρων διαστάσεων”. Λιγότερες διαστάσεις στο μοντέλο σας σημαίνει (πάνω απ’ όλα) ταχύτερη ενημέρωσή του και συνεπώς κατανάλωση λιγότερης υπολογιστική ισχύος για τον υπολογισμό του.

• Δυνατότητα ορισμού γεωμετρικών ιδιοτήτων (Geometry Properties), για τις γραμμές του σκαριφήματός σας (σε modeling mode), όπως line color, line type (με scale) και line weight. Έτσι, για να αισθάνεστε περισσότερο “σαν στο AutoCAD”.

• Αξιόλογες επίσης είναι οι βελτιώσεις και οι προσθήκες κατά την δημιουργία 3D διαμορφώσεων (Feature mode):

o Προσθήκη της νέας λειτουργίας “Bend Part”, για την κάμψη αντικειμένων. Ορίζοντας με την μορφή σκαριφήματος έναν άξονα δίπλωσης (bend line), την φορά της δίπλωσης, την πλευρά ή και τις δύο πλευρές, καθώς και ένα από τα ζεύγη των παραμέτρων (ακτίνα + γωνία, ακτίνα + μήκος τόξου, μήκος τόξου + γωνία), μπορείτε να δημιουργήσετε ωραιότατα κουρμπαρίσματα.

Σχόλιο: Η λειτουργία Bend, πέρα από την πλήρωση του κενού το οποίο υπήρχε, παρέχει και καλύτερη συμβατότητα με το Mechanical Desktop, στο οποίο υπάρχει η αντίστοιχη εντολή “AMBEND”. Τώρα πλέον AMBEND διαμορφώσεις εξαρτημάτων του Mechanical Desktop, αναγνωρίζονται πλήρως από το Inventor. Η διαμόρφωση bend στο Inventor αναγνωρίζεται σαν “bend zone”, εάν αργότερα μετατρέψετε το εξάρτημά σας σε Sheet metal και συνεπώς μετέχει κανονικά στον υπολογισμό του αναπτύγματος. Εάν από την αρχή ξεκινήσετε την δημιουργία του εξαρτήματός σας με την προδιαγραφή sheet metal (δηλαδή το θεωρήσετε σαν λαμαρίνα), θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε την λειτουργία “Fold”, που είναι η αντίστοιχη για την περίπτωση της διαμόρφωσης επιπέδου ελάσματος.

• Στην λειτουργία Loft προστέθηκε η δυνατότητα “Area Loft”, μία εξαιρετικά χρήσιμη δυνατότητα για την σχεδίαση υδραυλικών και πνευματικών συστημάτων, πχ αντλιών, αεραγωγών, θαλάμων καύσης, εξατμίσεων, αγωγών χύτευσης, κτλ. Το “Area Loft” χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις όπου μεταξύ δύο ακραίων διατομών (που ορίζονται με δύο σκαριφήματα ή τις πλευρές δύο εξαρτημάτων), θέλουμε να ορίσουμε ενδιάμεσες διατομές των οποίων το εμβαδόν να έχει συγκεκριμένη τιμή. Η θέση αυτών των διατομών ορίζεται επί σημείων, κάθετα ως προ μία κεντρική γραμμή, μεταξύ των δύο ακραίων διατομών. Η θέση ενός τέτοιου σημείου, επί της κεντρικής γραμμής, ορίζεται σαν κλάσμα της απόστασης του σημείου από το ένα άκρο της, προς το συνολικό μήκος της κεντρικής γραμμής.

Σχόλιο: Με την δυνατότητα “Area Loft” μπορούμε να παράγουμε περισσότερο “οργανικές” επιφάνειες, δηλαδή επιφάνειες που έχουν εργονομικές προδιαγραφές και ικανοποιούν ορισμένες οριακές συνθήκες (boundary conditions). Στην περίπτωση δημιουργίας στερεών, η μετέπειτα επεξεργασία τους με την εντολή Shell (εντολή δημιουργίας κελύφων) δίνει ορθότερα αποτελέσματα.

• Το νέο εργαλείο Helical Curve σας επιτρέπει να δημιουργήσετε μία ελικοειδή καμπύλη, υπό την μορφή ενός τρισδιάστατου σκαριφήματος (3D Sketch). Απλά δείχνετε δύο σημεία στον χώρο που ορίζουν τον άξονα της έλικας και στη συνέχεια μέσα στο “Helical Curve” πλαίσιο διαλόγου ορίζετε τον τύπο της έλικας, ανάλογα με τους συνδυασμούς τριών από τις παραμέτρους (βήμα, ύψος, πλήθος σπειρών, διάμετρος) και της τιμής μίας γωνίας, με την οποία ορίζεται η κωνικότητα της έλικας. Μπορείτε ακόμη να ρυθμίσετε την επιπεδότητα της πρώτης και τελευταίας σπείρας της έλικας, μία λειτουργία χρήσιμη, όταν θέλετε να σχεδιάσετε την έλικα εφαπτόμενη μεταξύ δύο επιφανειών, οι οποίες είναι κάθετες στον άξονά της. Τέλος με την επιλογή Spiral μπορείτε να σχεδιάσετε μία επίπεδη σπειροειδή καμπύλη, σαν τα ελατήρια τα οποία υπήρχαν στα παλιά ξυπνητήρια που κουρδίζαμε με το χέρι.

Σχόλιο: Η παλιά λειτουργία Coil εξακολουθεί να υφίσταται. Η διαφορά μεταξύ των λειτουργιών Coil και Helical Curve είναι προφανής. Η Coil δημιουργεί κατευθείαν ένα ελικοειδές στερεό ή επιφάνεια, ενώ η Helical Curve δημιουργεί μία ελικοειδή καμπύλη, την οποία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όπως εσείς νομίζετε. Εάν συνδυάσετε την ελικοειδή καμπύλη με ένα κατάλληλο profile και την λειτουργία Sweep, το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο με εκείνο της λειτουργίας Coil. Όμως χρήση της λειτουργίας Sweep σας παρέχει περισσότερο έλεγχο.
Φυσικά όταν πρόκειται για την σχεδίαση τυποποιημένων ελατηρίων και σπειρωμάτων, δεν χρειάζεται να ανακαλύψετε τον τροχό, με τις Coil και Helical Curve. Θα χρησιμοποιήσετε τα τυποποιημένα εξαρτήματα από τις βιβλιοθήκες του Inventor (Content Center), καθώς και τις ειδικές ρουτίνες σχεδίασης και υπολογισμού του Design Accelerator.

• Κατά την σχεδίαση 2D ή 3D σκαριφημάτων (Sketches), μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το νέο εργαλείο Split για την διάσπασης μίας καμπύλης σε δύο τμήματα, κάθε φορά. Το σημείο της διάσπασης ορίζεται σαν σημείο τομής με μία άλλη καμπύλη (περίπτωση ενός 2D σκαριφήματος) ή με την τοποθέτηση ενός Work Point (περίπτωση 3D σκαριφήματος). Η λειτουργία του εργαλείου Split μοιάζει με την λειτουργία της εντολής “Break @ point”, του AutoCAD.

• Με την νέα λειτουργία Copy Object μπορείτε να αντιγράψετε μία πλευρά (face) ενός εξαρτήματος ή ολόκληρη την γεωμετρία του εξαρτήματος (body) στο περιβάλλον σχεδίασης ενός εξαρτήματος. Η λειτουργία αυτή είναι διαθέσιμη όταν διαμορφώνετε ένα εξάρτημα (feature mode) ή όταν διορθώνετε ένα εξάρτημα, στο εσωτερικό ενός συναρμολογήματος. Αυτό το γεωμετρικό αντίγραφο μπορεί να δημιουργηθεί σαν “συσχετιζόμενο” (associative) και να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα σε διάφορες λειτουργίες διαμόρφωσης του εξαρτήματος, στο εσωτερικό του οποίου το αντιγράψατε. Το χαρακτηριστικό associative σημαίνει ότι οποιαδήποτε αλλαγή συμβεί στο αρχικό Face ή body, θα περάσει και στο δεύτερο εξάρτημα, χωρίς να χρησιμοποιήσετε μαθηματικές εξισώσεις.

Σχόλιο: Μία εξαιρετικά χρήσιμη λειτουργία η οποία μας γλυτώνει από διάφορες έμμεσες λύσεις (work arounds), στις οποίες ήμασταν αναγκασμένοι να καταφεύγουμε στο παρελθόν, για να λύσουμε τέτοιου είδους προβλήματα.

• Βελτιώσεις κατά την σχεδίαση όψεων και τομών σε drawing mode:

o Επιτέλους είναι δυνατή η πραγματική διαστασιολόγηση ισομετρικών όψεων αντικειμένων. Μάλιστα πατώντας το spacebar μπορούμε να επιλέξουμε μεταξύ των δυνατών επιπέδων για την τοποθετηθεί της διάστασης. Μία δυνατότητα που επίμονα ζητούσαν οι χρήστες του Inventor.
o Επιτέλους μπορούμε αυτόματα να τοποθετήσουμε διαγράμμιση στις ισομετρικές όψεις τομών των εξαρτημάτων και των συναρμολογημάτων μας. Μία ακόμη δυνατότητα που επίμονα ζητούσαν οι χρήστες του Inventor.
o Όσον αφορά την διαγράμμιση, μπορούμε να ορίσουμε αυτόματη διαγράμμιση κατά την δημιουργία τομών, ανάλογα με το υλικό του εξαρτήματος. Εάν σε μία όψη υπάρχουν διαφορετικά εξαρτήματα με το ίδιο υλικό, το Inventor αυτόματα θα αλλάξει το hatch scale, σε καθένα από αυτά, για μας δείξει ότι πρόκειται για διαφορετικά εξαρτήματα.
o Τώρα στο Inventor 2008, για την δημιουργία τομών μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την νέα λειτουργία Slice, για να παράγουμε πραγματικές τομές μηδενικού βάθους, αποφεύγοντας διάφορους έμμεσους τρόπους, όπως στις προηγούμενες εκδόσεις. Αυτά τα Slices για την δημιουργία τους χρησιμοποιούν σαν σημείο αναφοράς ένα σκαρίφημα ή ένα Section Line. Έχουμε επίσης την δυνατότητα να επιλέξουμε ποια από τα εξαρτήματα του συναρμολογήματος θα απεικονιστούν με διαγράμμιση σε αυτές τις τομές και ποια όχι.
o Εισαγωγή φυσικών ιδιοτήτων των εξαρτημάτων σας στα σχέδια όψεών τους. Χρησιμοποιώντας ένα νέο property (Physical Properties – Model),στο “Format Text” πλαίσιο διαλόγου μπορείτε να εισάγετε υπό μορφή κειμένου τις τιμές των φυσικών ιδιοτήτων των εξαρτημάτων σας, όπως την μάζα, την πυκνότητα, τον όγκο και το εμβαδόν της επιφάνειας.

Σχόλιο: Κάλιο αργά, παρά ποτέ... Μερικοί από τους πιο πρακτικούς λόγους για να αναβαθμίσει κάποιος στο Inventor 2008.

Βελτιώσεις στο Frame Generator: Με το Frame Generator μπορείτε να σχεδιάσετε frames (δηλαδή κατασκευές από τυποποιημένες σιδηροδοκούς), για την στήριξη μηχανών, τον σκελετό κάποιας κατασκευής (πχ, αλουμινοκατασκευές για το ντύσιμο προσόψεων κτιρίων) ή σιδηροκατασκευές που εξυπηρετούν άλλους σκοπούς (πχ, προστατευτικά κιγκλιδώματα), κτλ. Οι βελτιώσεις που σημειώθηκαν στην έκδοση 2008 περιλαμβάνουν τα παρακάτω:

• Καλύτερη απεικόνιση της δομής και της διαχείρισης του frame στο browser (το browser είναι ένα ειδικό παράθυρο στο οποίο καταγράφεται το “ιστορικό” της δημιουργίας των εξαρτημάτων και των συναρμολογημάτων σας). Τα frames απεικονίζονται στο browser με μία ιεραρχία, η οποία περιλαμβάνει το συναρμολόγημα της μηχανής (machine assembly), το συναρμολόγημα του frame, το συναρμολόγημα – σκελετό επί του οποίου δομείται το frame (φανταστείτε ένα wireframe στο χώρο), τα εξαρτήματα – μέλη του frame και καταχωρήσεις “καθαρισμού άκρων” (end treatments, δηλαδή το πώς συνδέονται μεταξύ τους οι δοκοί).

• Άλλες βελτιώσεις είναι ότι μπορείτε να δημιουργήσετε multiple skeletal models, να συμπεριλάβετε Splines στα frame members, η βιβλιοθήκη από την οποία επιλέγονται οι διατομές σιδηροδοκών έγινε συμβατή με το Content Center (τις γενικές βιβλιοθήκες του προγράμματος), μπορείτε να αντικαταστήσετε το σύνολο των δοκών ενός frame και να τοποθετήσετε δοκούς άλλου τύπου, οι λειτουργίες end treatments έχουν βελτιωθεί σημαντικά.

Σχόλιο: Το Frame Generator εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Inventor 11 και έτυχε θερμής υποδοχής από τους χρήστες. Η απάντηση στο ερώτημα εάν μπορείτε να δημιουργήσετε δοκούς με τις δικές σας διατομές και να τις χρησιμοποιήσετε στο πρόγραμμα, είναι ναι. Χρειάζεται να δημιουργήσετε το σκαρίφημα της διατομής της δοκού, να το παραμετροποιήσετε, ώστε οι διαστάσεις του να παίρνουν τιμές από έναν πίνακα και τελικά να εισάγετε αυτόν τον πίνακα σε ένα Access mdb αρχείο. Δεν είναι τίποτα το φοβερό, στοιχειώδεις γνώσεις Access χρειάζονται (και να κρατήσετε αντίγραφα των πρότυπων αρχείων).

Βελτιώσεις στο Design Accelerator: Το Design Accelerator είναι ένα σύνολο από ρουτίνες σχεδίασης και υπολογισμού στοιχείων μηχανών και μηχανισμών που χρησιμοποιούνται συχνά στην μηχανολογική σχεδίαση. Σε αυτή την έκδοση παρατηρούμε τις παρακάτω βελτιώσεις.

• Shaft generator (πρόγραμμα σχεδίασης και υπολογισμού αξόνων): Σχεδόν δημιουργήθηκε από την αρχή, έτσι ώστε να γίνει περισσότερο εύκολο στην χρήση του. Στο Design Tab μπορείτε να εισάγετε τα γεωμετρικά στοιχεία του άξονα και των διαμορφώσεών του, στο Calculation Tab εισάγεται τα φορτία, το είδος της στήριξης και πραγματοποιείτε υπολογισμούς, στο Graph Tab εμφανίζονται διαγραμματικά τα αποτελέσματα των υπολογισμών.

• Chain generator (πρόγραμμα σχεδίασης μηχανισμών μετάδοσης κίνησης με αλυσοτροχούς και αλυσίδα): Προσθήκη εντατήρα, περιορισμός του συναρμολογήματος αλυσίδας/αλυσοτροχών σε επιλεγμένη γεωμετρία, ανεξάρτητος υπολογισμός αξονικού φορτίου για κάθε αλυσοτροχό, πλήρης σχεδίαση του στερεού της αλυσίδας, κτλ.

• Spring generator (πρόγραμμα σχεδίασης ελατηρίων): Πλήρης ανασχεδιασμός της ρουτίνας

• V-belts Generator (πρόγραμμα σχεδίασης μηχανισμών μετάδοσης κίνησης με τροχαλίες και ιμάντες): Προσθήκη εντατήρων, ορισμός φοράς περιστροφής τραχαλιών, πλήρης σχεδίαση ιμάντων.

Σχόλιο: Το Design Accelerator εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην έκδοση 10, μετά την εξαγορά της εταιρείας MechSoft από την Autodesk. Η MechSoft ήταν μία Τσέχικη εταιρεία, η οποία δημιουργούσε εφαρμογές για την σχεδίαση και τον υπολογισμό στοιχείων μηχανών, στο περιβάλλον του Inventor και αλλά των ανταγωνιστικών προγραμμάτων του. Με την εξαγορά της, η Autodesk όχι μόνο εξόπλισε το Inventor με ένα ισχυρό module, που του έλειπε, αλλά δυσκόλεψε και τους ανταγωνιστές της. Από έκδοση σε έκδοση όλο και περισσότερα τμήματα των προγραμμάτων της MechSoft ενσωματώνονται στον κώδικα του Inventor.


Autodesk Inventor Routed Systems 2008

To Autodesk Inventor Routed Systems είναι μία εξειδικευμένη εφαρμογή του Inventor, κατάλληλη για την σχεδίαση εύκαμπτων και άκαμπτων σωληνώσεων, καλωδιώσεων και πλεξούδων καλωδίων. Στη συνέχεια θα αναφέρουμε τις βασικότερες νέες δυνατότητες και βελτιώσεις αυτής της εφαρμογής

• Cable and Harness (σχεδίαση καλωδιώσεων και πλεξούδων καλωδίων): Επιτέλους (!) μπορούμε σχεδιάσουμε πλατιά καλώδια (ribbon cables) και να δημιουργήσουμε τις δικές μας βιβλιοθήκες για αυτά τα καλώδια. Προσθήκη ενδιάμεσων σημείων για τον έλεγχο της διαδρομής των καλωδίων και δημιουργία διπλώσεων (folds). Έλεγχος της επιτρεπόμενης στρέβλωσης του καλωδίου. Ευκολότερος ορισμός και αρίθμηση ακροδεκτών. Εξαρτήματα βυσμάτων στην βιβλιοθήκη του προγράμματος (ελάχιστα προς το παρόν). Μπορείτε να κάνετε copy/paste μία υπάρχουσα καλωδίωση και να την προσαρμόσετε στην νέα θέση της, αφού πρώτα την κάνετε adaptive.

• Tube and Pipe (σχεδίαση εύκαμπτων και άκαμπτων σωληνώσεων): Το είδος των φλαντζών και των τσιμούχων μπορούν να καθοριστούν κατά την διάρκεια δημιουργίας του στυλ της σωλήνωσης και οι φλάντζες σύνδεσης δημιουργούνται αυτόματα όταν υλοποιείται η σωλήνωση. Στην περίπτωση των συγκολλητών σωληνώσεων (butt welded runs) δημιουργούνται αυτόματα τα διάκενα, τα οποία θα γεμίσουν με συγκόλληση. O Tube and Pipe Style Editor (διορθωτής στυλ σωληνώσεων) έχει ανασχεδιαστεί για να είναι περισσότερο εύκολος στην χρήση του και να βελτιωθεί η ροή εργασίας. Μπορείτε να κάνετε copy/paste μία υπάρχουσα σωλήνωση και να την προσαρμόσετε στην νέα θέση της, αφού πρώτα την κάνετε adaptive.

Σχόλιο: Οι σωληνώσεις και οι καλωδιώσεις που σχεδιάζεται με αυτή την εφαρμογή αφορούν την σχεδίαση μηχανών, δεν προορίζονται για την σχεδίαση υδραυλικών και ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων κτιρίων. Επίσης οι δυνατότητες σχεδίασης σωληνώσεων είναι κατάλληλες για σχετικά μικρού μεγέθους έργα Plat Design. Για έργα μεγαλύτερου μεγέθους θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε κάποια εξειδικευμένη εφαρμογή.


Autodesk Inventor Simulation 2008

To Autodesk Inventor Simulation είναι μία εξειδικευμένη εφαρμογή του Inventor, κατάλληλη για τον έλεγχο της αντοχής των εξαρτημάτων με την μέθοδο των πεπερασμένων στοιχείων (FEA). Επίσης μπορείτε να μελετήσετε την δυναμική συμπεριφορά των μηχανισμών σας, υπολογίζοντας ταχύτητες, επιταχύνσεις, δυνάμεις και ροπές για καθένα από τα εξαρτήματα, που συνθέτουν τον μηχανισμό. Στη συνέχεια θα αναφέρουμε τις βασικότερες νέες δυνατότητες και βελτιώσεις αυτής της εφαρμογής.

• Η βασικότερη προσθήκη στο Stress Analysis module είναι ότι οι αλγόριθμοι έχουν ενημερωθεί έτσι ώστε να μπορούμε να υπολογίσουμε λεπτότοιχα εξαρτήματα. Συνεπώς τώρα για τα Sheet Metal εξαρτήματα μπορούμε να υπολογίσουμε κατανομή τάσεων, παραμορφώσεων, συντελεστή ασφάλειας και ιδιοσυχνότητες.

• Η βασικότερες προσθήκες στο Dynamic Simulation module είναι ότι τώρα μπορούμε αυτόματα να μετατρέψουμε όλα τα assembly σε standard joints, για να ξεκινήσουμε τους υπολογισμούς. Μπορούμε να εξάγουμε αποτελέσματα υπολογισμών από το Dynamic Simulation module για να τα χρησιμοποιήσουμε στο Stress Analysis Module. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το Inventor Parameter πλαίσιο διαλόγου για να διορθώσουμε διάφορες παραμέτρους, που χρησιμοποιούνται στο Dynamic Simulation module. Τα αποτελέσματα των υπολογισμών δεν αποθηκεύονται πλέον σε εξωτερικά .iaa αρχεία, αλλά μέσα στο αρχείο του συναρμολιογήματος.

Σχόλιο: Το Autodesk Inventor Simulation είναι από τα αγαπημένα μου προγράμματα και το εκτιμώ περισσότερο όταν αναλογίζομαι παλιές εποχές. Τότε που ήμουν φοιτητής στο ΕΜΠ και έκανα όλους αυτούς τους υπολογισμούς “με το χέρι”…

Refrigerants

Code	Name	Boiling Point **	Lubricant	Warnings	Eco Friendly	Illegal in USA	Replaces
R12	Freon	-29.8	MO, AB	None*	-	-	-
R22	Freon	-40.8	MO, AB	None*	No	-	-
R23	Fluoroform	-82.1	-	None*	-	-	-
R125	Suva	-48.1	POE	-	-	-	Blend Component
R134a	Suva	-26C	PAG, POE	Flammable	Yes	-	R12
R143a	Solkane	-47.2	PAG, POE	-	-	-	Blend Component
R170	Ethane	-88.7	-	Flammable	Yes	No	-
R290	Propane	-42.1	All	Flammable	Yes	No	-
R402A	HP80	-49.2	AB, MO	Vapor	-	-	R502
R402B	HP81	-47.2	AB, MO	Vapor	-	-	R502
R404A	HP62	-46.6	POE	Vapor	Yes	-	R502
R408A	FX-10	-45.5	POE, MP	-	-	-	R502
R409A	FX-56	-35.4	AB	-	-	-	R12
R410A	Suva 9100	-51.6	POE	-	-	-	R22
R413A	ISCEON 49	-29.3	AB, POE	-	-	-	R12
R414B	HOT SHOT	-34.4	AB	-	-	-	R12
R502	Freon	-45.3	MO, AB	-	No	Yes	-
R507A	Genetron	-47.1	POE	-	Yes	-	R502
R508B	Suva 95	-87.4	-	-	-	-	-
R600	Butane	-0.5	All	Flammable	-	No	-
R729	Air	-194.4	-	-	-	-	-
R1150	Ethylene	-103.8	-	-	-	-	-
R1270	Propylene	-47.7	-	-	-	-	-

* All gases including refrigerants can cause eye irritation and/or asphyxiation and in liquid form frostbite
** Boiling points are in degrees Celsius at 0 PSIG

Lubricants Key:

MO = Mineral Oil
AB = Alkyl benzene
POE = Polyol Ester
PAG = Polyalkalene Glycol

HOW MUCH PUMP IS ENOUGH?

HOW MUCH PUMP IS ENOUGH?


Introduction


I just wanted to investigate the phenomena of chasing ever larger pumps, and bring in some figures to explore just when "too much pump is bad".

First let's start with our challengers, all configured for in-line operation.

Eheim 1046, adds around 1.5W of heat to the loop
Eheim 1048, adds 3W of heat
Eheim 1250, adds 9W of heat
MCP600, adds 8W of heat
MCP650, adds 15W of heat
Iwaki MD-15R @ 60Hz, adds 22W of heat
Iwaki MD-20RZ @ 60Hz, adds 31W of heat
Iwaki MD-30RZ @ 50Hz, adds 50W of heat

Let's assume that we're watercooling an exceptionally hot CPU, that's putting 100W of heat into the water cooling loop under load.

Let's assume that we're using a Cascade waterblock, and for our CPU die it has a C/W curve relation that's roughly shaped like this:



Our theoretical loop consists of the Cascade block, 2 meters of 1/2" ID tubing, 1/2" barbs, and a Thermochill 120.2 radiator.

Against each of the above pumps, we arrive at the following flow charts:



For our radiator performance curve, we'll use the following graph, and use the pink line on the graph as befits two moderately powerful (35dBA) fans, being good performance while being fairly loud, but not insanely so.



Okay, so that's all the information we basically need to make our predictions.


Results


For each of the pumps we see that we'll get the following flow rates, and also the corresponding radiator C/W, and waterblock C/W at that flow rate:

Eheim 1046, 3.2 LPM, 0.045, 0.187
Eheim 1048, 4.2 LPM, 0.044, 0.178
Eheim 1250, 5.2 LPM, 0.043, 0.172
MCP600, 5.7 LPM, 0.042, 0.169
MCP650, 5.8 LPM, 0.042, 0.168
MD-15R, 6.7 LPM, 0.041, 0.165
MD-20RZ, 8.7 LPM, 0.040, 0.159
MD-30RZ, 10.0 LPM, 0.039, 0.157

Okay, so the CPU heats up by the CPU wattage dissipated by the waterblock's C/W at that flow rate. The water temperature rises above ambient by the radiator's C/W at whatever flow rate multiplied by the CPU wattage plus the pump heat wattage being added to the water.

This now gives us a predicted correlation for the relationship between the final CPU temperature as affected by the flow rate, but more importantly also after factoring in the pump heat.

Eheim 1046, WB delta = 100W * 0.187C/W = 18.7C, Water delta = (100 + 1.5)W * 0.045C/W = 4.6C, Total CPU temperature = 23.3C above ambient
Eheim 1048, WB delta = 17.8C, Water delta = 103 * 0.044 = 4.5C, Total CPU Temp = 22.3C above ambient
Eheim 1250, WB delta = 17.2C, Water delta = 109 * 0.043 = 4.7C, Total CPU Temp = 21.9C above ambient
MCP600, WB delta = 16.9C, Water delta = 108 * 0.042 = 4.5C, Total CPU Temp = 21.4C above ambient
MCP650, WB delta = 16.8C, Water delta = 115 * 0.042 = 4.8C, Total CPU Temp = 21.6C above ambient
MD-15R, WB delta = 16.5C, Water delta = 122 * 0.041 = 5.0C, Total CPU Temp = 21.5C above ambient
MD-20RZ, WB delta = 15.9C, Water delta = 131 * 0.040 = 5.2C, Total CPU Temp = 21.1C above ambient
MD-30RZ, WB delta = 15.7C, Water delta = 150 * 0.039 = 5.9C, Total CPU Temp = 21.6C above ambient


Discussion


Overall I think the patterns established speak for themselves. All of the high-flow focused pumps lose out significantly due to the wasted strength of their motors in comparison to the flow rates that can be realistically pushed. The high-head, low-moderate flow pumps (MCP600, MD-20RZ) perform the best as the ratio of motor heat to the final corresponding flow rate means that they are operating more efficiently for our proposed water-cooling scenario.

If we doubled the radiator effectiveness, which could only be achieved through exceedingly noisy fans, or using two such radiators (and a corresponding amount of fan noise), we get to the situation where the MCP600, 650, and the MD-15R all pretty much still fall on each other, the MD-20RZ pulls a slightly more significant lead, but the MD-30RZ still fails to catch the MD-20RZ while consuming a boat load of power in the process.

Of interest is the relative closeness of the Eheim 1048 and the Eheim 1250. If instead we chose a single 120mm radiator the difference between the two drops to 0.2C, or next to nothing, and so the Eheim 1048 would have to get the choice every time out of the Eheims, but the MCP600 still would be the first preference if its small amount of extra noise is not an issue. All of the other pumps become rather unattractive in a single 120mm radiator scenario where even the MD-20RZ should be avoided.

The Eheim 1046 is totally behind the knee of the curve in all respects.

So to answer: How much pump is enough, and how much pump is too much? I can make the following general recommendations:

Single 120mm radiator: First choice: Swiftech MCP600 or AquaXtreme 50Z. Silence Choice: Eheim 1048
Dual 120mm radiator: First choice: Iwaki MD-20RZ, Second choice MCP600. Silence Choice: Eheim 1048 or 1250
Larger radiators: Iwaki MD-20RZ all the way, with the MCP600 as a good second option.

I think it could be safe to say that if you didn't know what pump you need, and don't have the dollars to spring for the Iwaki MD-20RZ, then the Swiftech MCP600 (aka AquaXtreme 50Z) would have to be the single safest bet. For the performance freaks, the Iwaki MD-20RZ can't be overlooked. Avoid anything stronger than the 20-RZ though - it is a total waste - your CPU will be hotter - your water will be hotter - and you'll be sucking down more electricity while being worse off - there's no good news here at all. The Eheim 1048 puts in an admirable show, with the Eheim 1250 perhaps giving the best performance for low noise, and the Eheim 1046 should simply be avoided unless you have a specific need for it (low space and low noise).

The Iwaki MD-15R holds a bit of a no-mans-land position, being large, powerful and hot, but not really offering anything much to show for its go. Both the MCP650 and MCP600 are better, cooler, and less power hungry choices. The MCP650 fits the bill adequately as a very close runner up to the MCP600 in all scenarios, and is a worthy successor to the MCP600 once expected pump life-span is taken into the equation.


Summary & Conclusion


Recommended pumps:

Performance: Iwaki MD-20RZ
Jack-of-all-trades: Swiftech MCP600/AquaXtreme 50Z
Silence focused: Eheim 1048

Broad guidelines on pump selection:

• DO NOT select a pump that draws more than 50W of power. Performance will not improve further and the pump will be drawing more power than is needed, effectively being a waste of electricity which just shows up on your power bill. Pumps drawing much more power than 50W will actually make your CPU hotter.
• In general avoid pumps that put more than 16W of heat into the water per 120x120mm of radiator area (or equivalent). Match your pump to your available radiator capacity so that pump heat is not a major player in your water's temperature. In general, try to keep pump heat to radiator capacity down below 12W of pump heat per 120x120mm of radiator area.
• Try to choose a separated armature pump (spinning magnet around the impeller) as opposed to a canned motor (eg. Laing style), or electro-magnet motor (eg. Eheim style) as the separated armature design minimises motor heat transferral into the water
• Avoid pumps with less than 1.0mH2O of pumping pressure at 3.5LPM flow rate (or 3' of pressure @ 1gpm), unless you have a very specific need for some particular pump (space requirements). Such pumps are too weak and performance will suffer noticably.
• Try to avoid "high flow" pumps (pumps with >20LPM peak flow rates). Such pumps tend to have the wrong impeller design and flow characteristics for water-cooling use.
• Choose pumps with at least 6LPM of peak flow rate
• Choose pumps with at least 1.5mH2O (5') of peak pressure
• When trying to decide between two pumps where one pump has more peak flow than another pump, then so long as the rated peak flow rates are at or above 10LPM, always choose the pump that has the higher peak pressure rating, over the pump that has the higher peak flow rating. If the peak pressures are about equal, but both offer peak flow rates above 10LPM, choose the pump with the lower peak flow rate as it will add less heat to your system.